به عنوان یک مخاطب غیرحرفه‏ای، فکر می‏کنم:
- داستان اندکی برای وضعیت امروزین جامعه اندکی کهنه بود. اگر هم قصد (بر فرض) قصد بر انتقال پیامی باشد، راههای بسیار بهتر (و جدیدتری) وجود دارد که ما را از پناه بردن به یک فرم کهنه نجات می‏دهد؛ فرمی که بسیاری از مخاطبان جوانتر ارتباط خاصی با آن برقرار نمی‏کنند.
- از میان بازیها، البته بازی خانم کابلی و آقای نصیریان خوب بود. تأکید می‏کنم خوب بود. به نظرم باید سربسته بگویم که همه ما، بخصوص اساتید، باید همواره به خودمان یادآوری بکنیم که شهرت فقط کار آدم را دشوارتر می‏کند، نه راحت‏تر! آقای نصیریان در چند مورد تپق زدند. فکر میکنم بازی خانم کابلی از همه بهتر بود، اما هرچه فکر میکنم می‏بینم که اگر فحش‏ها را از بازی ایشان کنار بگذاریم، چیزی از بازی ایشان نیز باقی نمی‏ماند.
- با توجه به نکته قبل، بهتر بود در تبلیغ/معرفی کار، حتماً به محدودیت سنی تماشاگر اشاره میکردند. در شب اجرایی که من حضور داشتم، چند دختر و پسر حضور داشتند که سن‏شان بیشتر از 12 یا 13 سال نبود!
- یکی از علل انتخاب این نمایش، بازی آقای کاویانی بود؛ اما در عمل دیدم که نقشی که نه نقشی که به ایشان داده شده بود، در خور بود؛ و نه بازی ایشان!
- بازی آقای زندگانی هم اصلاً خوب نبود و بیشتر ادا و اطوار و داد و بیداد بود. البته در این خصوص متوجه هستم که نقش ایشان اقتضاء خودش را داشت؛ ... دیدن ادامه ›› اما در هر حال بر این نظرم هستم که اغراق در بعضی جاها، کاملاً بیجا بود و به کل فضا آسیب می‏زد.
* برای خودم: یادم باشد از این به بعد، برای انتخاب نمایش، بر اساس اسامی بازیگران تصمیم نگیرم! (چه راه دیگری می‏ماند؟!)