انقدر خلاقانه پردازش شده این تئاتر که من خودم گیج شده بودم به کدوم فاکتور برجسته ی نمایش توجه کنم! نورپردازی و رنگ قرمز و مشکی که مثل یک تابلوی اکسپرسیونیستی موفق خیره کننده بود، یا اجرای هنرمندانه ی موسیقی فرشاد فزونی که خودش ماجرایی بود و من رو به هیجان می آورد، یا حرکات ریتمیک و منحصر به فرد بازیگرا یا چهره ی خانم برومند که غرق در احساس بود و گاهی من رو از دیدن صحنه های نمایش غافل می کرد، یا صدای جناب شاه محمدلو... ترکیبی تآثیر گذار و زیبا رو خلق کرد که در کنار موضوع، جذابیت نمایش رو دوچندان کرد. من که حال کردم! با اینکه مسیر سالن پر ترافیک و مشکل بود اما ارزش وقت گذاشتن رو قطعن داشت. ممنون از همه ی گروه.. پر انرژی باشین همیشه...