علی رغم اینکه قبل از دیدن اجرا با هر کدوم از دوستام که راجع به تانگوی تخم مرغ داغ صحبت میکردم ، حضور استاد نصیریان رو به رخش میکشیدم و میگفتم که حضور علی نصیریان برای دیدن یک اثر کافیه ولی الان متوجه شدم که حتی علی نصیریان هم می تونه تو یه تئاتری بازی کنه که ، اون تئاتر به قدری ضعیف باشه که وسط اجرا بی خیال پولی که دادی بشی و با خودت بگی " پولم که هدر رفت ، لا اقل وقتم رو هدر ندم..." عجیبه وقتی داشتم سالن رو ترک می کردم دو تا از بغل دستی هام هم من رو همراهی کردن ...
این اولین تئاتری بود که نقاط ضعفش به قدری قوت داشتند که تونست قبل از پایان اجرا منو به سمت درهای خروجی هدایت کنه....
کار به شدت پایین تر از سطح انتظار و کلیشه ای بود ، از نقاط قوت کار بازی استاد نصیریان ، دکور و بعضا قسمت هایی از موسیقی
سرکارخانم فرزانه کابلی هم با اینکه به دید بسیاری درخشید اما به نظر من واقعا نتونسته بود نقشش رو از آب درآره .... و در کل یک اثر هنری باید خیلی خیلی احساس ضعف کنه که بخواد با فحش و فضیحت مخاطبش رو بخندونه ....ای بابا!