در کل متن ویژگی های خوبی داشت و ایده خیلی خوبیو به نظرم از عنصر بازی خوب استفاده شده بود ولی کارگردانی رو خیلی دوست نداشتم همچنین طراحی صحنه رو. ظاهرا آقای کوشک جلالی به صحنه های خالی و استفاده کم از لوازم صحنه و دکور علاقه دارن و میشه رو از روی کارهای قبلیشون دید ولی در این کار به نظرم جای یک نگاه زیباشناسانه در طراحی صحنه خالی بود. مهم شلوغ بودن و حجیم بودن دکور نیست ولی عنصر کارآمدی و زیبایی شناسی در طراحی صحنه خیلی مهمه که به نظرم در این کار بیشتر خواسته بودند دکور زیاد گرون در نیاد و مسائل اقتصادی به ظاهر نقش داشته که خوب نیست. نکته دیگه اینکه اگر آخر کار این طور تمام نمیشد یعنی اینکه بفهمیم باز هم بازی دیگه ای بوده شاید خستگی به تن می موند و این بده. چون قرار نیست توی تئاتر و حتی سینما به مخاطب بگیم صبر کن آخرش خیلی خوب میشه! تماشاگر دلیلی نداره که تا آخر بخواهد با کار بمونه. یعنی باید همواره تماشاگر رو جلب کرد و مشتاق برای دنبال کردن کار. در صورتی که حداقل برای من این کار اینجوری نبود و چند بار در طول کار خسته شدم و به اطرافم نگاه می کردم. بازی ها در کل معدل قابل قبولی داشت ولی خیلی چشم گیر نبود و باز هم به نظرم به کارگردان بر می گرده چون این بازیگرها قبلا توانایی های خودشون رو در صحنه نشون دادن و به نظرم میتونستن خیلی بهتر باشن. البته با احترام به آقای رستمی که خیلی سابقه صحنه ای نداره بیشتر منظورم سه بازیگر دیگه کار بود. و در این میان بازی سینا رازانی رو بیشتر دوست داشتم و البته رضا مولایی هم لحظه های خوبی داشت. در مجموع انتظار بیشتری داشتم.