قصر نمایشی ست که تئاتر ما را با سکوت، آشتی می دهد. خیلی وقت بود که همچین نمایشی در توک زبانم بود اما نمی توانستم پیدایش کنم. آرمین جوان و گروه کم نظیرش تئاتری پر از معنا و سکوت خلق کرده اند، برای دیدنش درنگ نکنید.

* پی نوشت: آقای محمد رضا علی اکبری در کوران بازیگرانی که نقش های کپی شده و تکراری بازی می کنند و هورای تماشاچیان را بر می انگیزند ( که من نمی فهمم سینه چاک کردن برای تکراری ها چه لذتی دارد) بازی و زحمت شما از چشم ما پنهان نمی ماند.
ممنون از همه ی بچه های گروه.