دو مطلب درباره این نمایش با توجه به دو سه نظر از دوستان به نظرم می رسه.

1- قیمت گذاری مختلف بخش های سالن در برنامه های هنری مثل تئاتر، کنسرت، اپرا و ... کاری مرسوم در همه دنیاست. شاید این که در ایران در تئاتر کمتر انجام شده باعث شده دوستان حس غریبی نسبت بهش داشته باشن. این به معنی تبعیض طبقاتی نیست. بلکه اگر درست انجام بشه حتی مصداق انصاف در حق مخاطبه که این حق رو به مخاطب می ده با توجه به اهمیت شخصی کارها برای بودجه اش برنامه ریزی کنه با اگر جای دورتری برای تماشا باقی مونده دست کم به اندازه افرادی که جای مناسب تری دارند مجبور به پرداخت نباشه.
2- انجام کار خیر یک تصمیم شخصیه که هیچکس حق نداره برای انجام یا انجام ندادنش و از اون مهمتر میزان انجامش کسی رو بازخواست کنه. به نظرم قشنگ نیست از خود ما پرسیده بشه چرا بخشی از درآمدت رو به خیریه دادی و همه اش رو ندادی! یا نسبت به نیت ما شبهه ایجاد بشه... باید سعی کنیم جایگاه و حدود قضاوتمون رو بشناسیم.

کار خیر هر اندازه هم که باشه جای ستایش داره و من به سهم خودم از این گروه برای این تصمیم تشکر می کنم.