سیستم گرون هلم نمایش ساده‌ای است. شهر-انسان‌ها-زندگی مدرن-اخلاقیات-روابط انسانی-سیستم پنهانی.
در طول نمایش رویارویی این عوامل با یکدیگر تعریف می‌شود و در انتها یکی بر همه پیروز می‌گردد. انسان در برابر سیستم، صفر و یک است، یا موفق و یا هیچ چیز نیست. از صحنه اول رقابتی نفسگیر بین افراد متقاضی یک شغل پردرآمد ایجاد می‌شود و این رقابت تا انتها وجود دارد و تماشاگر را به فکر، هیجان، قضاوت و غافلگیری وا می‌دارد. با اینکه پیشینه شخصیت هریک از افراد تعریف می‌شود، ولی شخصیت‌پردازی بطور واضح انجام نمی‌شود و این به عمد است، زیرا این موضوع القاء می‌شود که در تقابل عناصر فوق، شخصیت افراد ثباتی ندارد پس تعریفی هم نخواهد داشت و این لازمه رقابت است.
دکور، زمینه و نشانه‌های موجود در صحنه ساده و حتی ابتدایی هستند. اتاق شباهتی به اتاق جلسه یا کنفرانس ندارد و این بیانگر تفکر سیستم است. ضرب‌آهنگ تند بعد از هر مرحله از آزمایش، تسلط سیستم پنهان بر انسان‌ها را نشان می‌دهد. گاهی حرکات سریع و نامنظم افراد و صندلی‌ها از بار سنگین فضا می‌کاهد و پوچ بودن تقابل و روابط انسانی را در برابر عوامل غالب، یادآوری می‌کند.
در انتها نیز متوجه می‌شویم که فرد متقاضی شغل و افراد مسئول انتخاب، همه در اختیار سیستم هستند، پس سیستم بر همه چیز حاکم است همانطور که در نام نمایش نیز وزن سنگین خود را به رخ می‌کشد.
بازی‌ها خوب و به اندازه (گرچه شاید توانایی‌ها یکسان نبود). آقای مولایی خوب و عالی و سینا رازانی دوست داشتنی. امیرحسین رستمی در اختیار نمایش.
نمایشی ... دیدن ادامه ›› که باید با علاقه و حوصله به تماشای آن نشست و لذت برد.
با تشکر از همه عوامل، دوستان را به دیدن این کار تشویق و ترغیب می‌کنم. نمایشی که شما را از لحظه ابتدا تا انتها مشغول می‌کند.