بعضی وقت ها، میان این همه شیوه ی جدید نمایشی - چه در متن چه در اجرا- تماشای نمایشی برگرفته از یکی از بهترین کلاسیک های دنیا، می چسبد. بیش تر، فاگین و بچه هایش را دوست داشتم. انتخاب آقای زمانی نسب (بامبل) و خانم شعبانی برای نقش "الیور" هم عالی بود.
و یک نکته: نقد اجتماعی در غالب بازی و دیالوگ های طعنه آمیز و طنز، به شمشیر دولبه می ماند و کاری ست بسیار مشکل.