عباس جان این یک تکنیک فاصله گذاری است ،،، که برتولت برشت بزرگ مبدع آن است و در واقع قصدش فاصله گرفتن و جلوگیری از ارتباط کامل مخاطب با درام است چرا که تماشاگر به وقایع و تلخی هایی که اتفاق می افتد فکر کند و درگیر احساسات صرف نشود...
اما تکنیکهای فاصله گذاری متن با مخاطب متنوع است و در این اجرا کلیشه ای ترین شکل آن اتفاق افتاده ....مثلا استفاده بیشتر و کاربردی تر از عروسک خود یکی از شیوه های جالب فاصله گذاری بود که چندان به نظرم ازش استفاده نشده..البته نظر شخصی من اینه
درود بر جناب ابرشیر
سپاس برای پاسختان به پرسش من و همه نوشته های خواندنی پیشین شما
برداشت من از سخن شما آنست که هدف بکارگیری این تکنیک اینست که تماشاگر فاصله ای با نمایش بگیرد تا به عنوان یک بیننده بینا و شنوا (و نه یک همراه که احساسات بر حواس او سایه انداخته) دریافتی ژرف تر از آن داشته باشد.
با این برداشت و به باور من، کارگردان به خواست خود نرسیده است. چرا که بجای گرفتن فاصله، من به ناگاه از نمایش بسیار دور و شاید ... دیدن ادامه ›› جدا شدم.
بالاتر از آن اینکه، بازیگران نیز گویا بخش دشوار و اصلی کار را پشت سر گذاشته باشند، هنگام نشستن بر نیمکت نمایش نامه خوانی، نفسی به راحتی کشیدند.
این نمایش در بکارگیری این تکنیک هنگام عروسک گردانی و به ویژه در هنگام انتقال بازی از بازیگران به عروسک ها و بالعکس بسیار توانا بود. من این بخش های کار را دوست داشتم بدون اینکه با این تکنیک آشنایی داشته باشم. مثال بسیار خوب آن هم صحنه پایانی بود که ننه دلاور گفت باید گاری را از این پس به تنهایی جابجا کند و سپس نمایش عروسک ننه دلاور در حال کشیدن گاری. چرا همین روند در همه نمایش اجرایی نشد؟
ممنون از شما عباس عزیز...درست می گویید آن صحنه روخوانی اصلا با کلیت اجرا همخوانی نداشت...با اینکه کارگردانی خانم صبری بسیار حرفه ای بود اما مسئله من با نمایش فقدان خوانش برشتی از متن برشت بود ....
باهاتون موافقم به نظر من هم عروسک خیلی خیلی بیشتر می تونست در این نمایش بدرخشد و کارکرد اجرایی پیدا کنه...
اما لحظه های بسیار زیبایی هم در اجرا می بینیم مثلا صحنه چرخاندن گاری اسباب بازی توسط ننه دلاور به دورش ...عکسش در تیوال هست