آقای آهنین جان انقدر سریع کلمات رو می گفتن که بعضی هاش مفهوم نبود

دیگه شما باید به بزرگی خودتون ببخشید دیگه :)

مخاطب عزیز خودتون رو دست کم نگیرید. اوج احترام به شما خیلی بیشتر از اینه. احترام به یک تماشاگر اینه که به هر میزان که هزینه کرده برابر با شان یک انسان باهاش برخورد بشه. احترام اینه که گروه محترم برگزار کننده اونقدر به مخاطبانش اهمیت بده که مطمئن باشه که تک تک افراد حاضر در سالن تاکید میکنم "تک تک افراد" حداقل از نظر میزان دید و از نظر صدا مشکلی نداشته باشند مساله ای که در این کار اتفاق نیفتاد و من به شخصه این نمایش را شنیدم نه اینکه دیدم! احترام به مخاطب اینه که شما بدونید مدت زمان اجرای نمایشتون چقدره و اگر میخواهید کاری در دو سانس برگزار کنید با یک جمع و تفریق ساده طوری زمان بندی کنید که مجبور نشید مخاطبانتون رو یک ساعت پشت در نگه دارید. این ها حداقل های احترام هم نه، حداقل های "وظیفه" یک گروه نسبت به مخاطبانش است.
اوج احترام به تماشاگر عذرخواهی از بابت مشکلات نیست، اوج احترام به تماشاگر اینه که شما اگر مطمئن نیستید که شان تماشاگرتون حفظ میشه اصلا کاری اجرا نبرید.

البته میدونم که حرفام از واقعیت خیلی دوره و اینجا ایرانه و این حرفا ولی ما هم متاسفانه "بدیهی ترین" حقوق ... دیدن ادامه ›› خودمون رو نمیشناسیم و من اولین نفر برای خودم متاسفم که تمام بی احترامی ها نسبت به خودم در هر جایی (نه فقط این کار) را تحمل کرده ام و هیچ اعتراضی نکرده ام.

به گفته ی خودتون اینجا ایرانه و باید تحمل کنیم
خوب پس جز بزرگواری و بخشش مگر کاری دیگر از دستمون بر میاد؟؟

به بزرگی خودتون ببخشید !!:)

مساله اینه که سارا جان من کم دیدم کسی واقعا بتونه ببخشه :)
مشکل اصلی از اونجا شروع میشه که خودم جای دیگه این بی احترامی رو نسبت به افراد دیگری انجام میدم و باز هم با همین استدلال "اینجا ایرانه" کارمو کاملا هم توجیه میکنم. فقط یه موقع هایی فکر میکنم اون بیچاره هایی که نفر آخر این سلسله بی احترامی ها هستن و قدرتی هم برای حفاظت خودشون ندارن چی بلایی سرشون میاد...

یاد بالستیک زخم افتادم! :)
ببینید نمایش خوبیه.