امیر عباس زاده روی آورده به گریه و گریه آورده به روی

به نظر من نقطه قوت نمایش اون کف پوش ها بودن.. که با عوض شدنشون انگار تکه‌ای از پازل حل میشد و رمز و راز آشکار میشد و رنگ قرمز هم مناسب بود‌

با پروژکتور هم فلاش بک ها و دیالوگ های گذشته رو نشون دادن. نمایش مثل فیلم‌نیست که بشه فلش بک رو به راحتی نشون داد ( هرچند اینکار رو هم میشه کرد) فلش بک رو میشه با دیالوگ ها بین کاراکترها نشون داد که در حین گفتگو به گذشته اشاره میکنن ولی تو این نمایش با توجه به اینکه رازی در کار بود، نمیشد اینکار رو کرد. و به نظرم تمهید ... دیدن ادامه ›› خوبی بود.
ولی درباره لباس من هم چیزی دستگرم نشد. احتمالا لباس گشادی باید می‌پوشیدند که لباس رو بتونن دربیارن و اون قسمت انتها که لباس رو پخش زمین کردند خیلی جالب بود به نظرم.