کاوه مجنون صخره ای در میان امواج.

بعد از سه سال تئاتر دیدن،دیشب با دیدن این اجرا تازه فهمیدم که تئاتر چیه.و چقدر تاسف خوردم که مثل این اجرارو شاید تو عمرم قرار نیست دیگه ببینم مگر اینکه از همین گروه دوباره؛برای اولین بار،بازی بازیگر ها به گونه ای من رو درگیر خودش کرد که کمتر اهمیتی به دنبال کردن قصه میدادم و دوست نداشتم یه لحظه چشم از بازی حیرت انگیز این بازیگر ها بردارم.همچین بازی و همچین هماهنگی بین هفت یا هشت بازیگر با این رنج سنی،نشون میده که کارگردان خیلی خوب تونسته در این اثر بازیگر هایی خلق کنه که هم به اون ها روحی بخشیده باشه و روح اثر به این قشنگی شکل بگیره؛و باز هم اشاره میکنم،همچین بازی ای از این بازیگران با این رنج سنی،یچیزی اونور تر از شاهکاره و فکر کنم بشه به این گروه بازیگری لقب «بچه غول های تئاتر ایران» رو داد.