محمد تندرو فعال هنری

خواستم پیش از نوشتن نظرم در مورد نمایش، اول نظر باقی کاربران را بخوانم که متاسفانه بجز بحث و جدل های نامربوط چیزی نبود؛ و تعداد کمی نظر و نقد درست هم که نوشته شده بود لابلای بحث های حاشیه ای گم شده بود. تا جایی هم که متوجه شدم عمده ی موضوع بر سر ظرفیت سالن و سلامت مخاطبین بود که جای تعجب داشت. از این نظر که تکلیف ما هیچوقت با خودمان مشخص نیست؛ مشکلی ست فرهنگی و ریشه دار و از جهاتی جالب که به همه چیز اعتراض می کنیم. اگر سالن ها تعطیل باشد معترضیم که چرا تعطیل است، باز باشد همچنان معترضیم و... . در هرصورت برای انتقال بیماری مسیر رفت و آمد به سالن نمایش از خود سالن خطرناک تر است(حداقل برای ما که از حمل و نقل عمومی استفاده می کنیم) و کاش بجای غر زدن، ماسک بزنیم و به تماشا بنشینیم و در مورد اصل مطلب که خود نمایش است سخن بگوییم. این گونه بحث ها در فضای هنری جایی ندارد و بشدت سطح پایین، بی خردانه و کودکانه است. و البته با توجه به اسناد و مدارکی که عزیزانی که تیوال را با دادگاه اشتباه گرفته اند به این نتیجه رسیدم که هر دو طرف بحث عمدتا برخوردی احساسی داشتند که قابل اغماض و گذشت است. و هرگز طرف هیچکس را نخواهم گرفت. البته بیان کردن موضوعات بی ربط به نمایش و حواشی نمایش در این فضا نیز بشدت شرم آور، زشت و مغرضانه است و دور از هرگونه شعور هنری.


خب برویم سر ... دیدن ادامه ›› اصل مطلب:

خلاقیتی که در استفاده از ویدیو پروژکتور وجود داشت جالب توجه بود، عنوان صحنه های نمایش بالای درب انتهای دکور نوشته می شد و تا شروع صحنه و ورود بازیگران به مخاطب فرصت می داد که واقعه ی اصلی را در ذهن خود مرور کند.
همچنین پخش تصویر داخل کمد شخص وکیوم شده در سمت راست درب ورودی.

احتمالات کوتاه و در حد اشاره به یک موضوع نهایتا چند خطی از کتاب تاریخ بود و سخت می شد تصور کرد ادامه ی یک احتمال چگونه خواهد بود؛ البته بعضی از احتمالات در همان داستان ختم می شد و نیازی به ادامه نداشت.
بازی نویسنده با واژه نامه و ربط دادن کلمات بی ربط به یکدیگر مقدمه ی دقیقی برای کل نمایش بود.
بخش عمده ی نمایش کمدی بود و در این میان شوخی هایی هم بود که چندان از دید من خوشایند نیامد و علت هم این است که در کل این گونه شوخی ها اگر از یک مقدار کمی بیشتر استفاده شود برایم ناخوشایند است. البته این گونه هم نبود که زننده باشد.
نوشتن دیالوگ برای شخصیت های مهم تاریخی و ادبی کاری جسورانه بود و البته چون در فضای کمیک قرار داشت از غنا در گفتار خبری نبود؛ و بر خلاف تصوری که پیش از دیدن نمایش داشتم خبری از پیچیدگی در نمایشنامه نبود و نثر ساده و روان بود و از جهاتی قدرتمند نیز نبود.
بیش از این که هنری باشد، سرگرم کننده بود ولی با این حال در بعضی صحنه ها به ویژه صحنه های پایانی اندیشه ی بیشتری در نمایش وجود داشت و استعارات و نماد ها درخشان تر از باقی نمایش بودند. نقل قول ها و اقتباس های زیادی در نمایش وجود داشت که به اقتضای محتوای نمایش قابل پذیرش بودند.
نور، دکور ، سکوی زیر پای بازیگران و موسیقی دلنشین و خلاقانه بود .
حرکات فرم و بدن در این نمایش غافلگیرانه بود و در آن ها نیز "احتمال" وجود داشت.
بازیگران با چالشی روبرو بودند که اکثر آن ها(تقریبا همه) چند نقش متفاوت داشتند و البته از دید من اکثرا به خوبی از پس آن برآمده بودند.

در کل نمایش قابل قبول بود و البته گاهی مفرح، درضمن باید خاطر نشان کرد که داشتن مقداری اطلاعات تاریخی و ادبی درک، گیرایی و لذت دیدن نمایش را بیشتر خواهد کرد.

در پایان برای همه ی هنرمندان و هنر دوستان آرزوی سلامتی و شادی می کنم و امیدوارم از دیدن نمایش به دور از حاشیه لذت ببرند و این غائله را ختم کنند که دور از شأن هر انسانی است.