نمایش›کالون و قیام کاستلیون

داریوش فرهنگ :

من مدتها بود که به دیدن تئاتر نیامده بودم. روزگارانی خودم اهل تئاتر بودم.نمی دانم تئاتر من را رها کرد یا من تئاتر را...!!! ولی امشب بسیار خوشحالم که آمدم و چه خوب که با این تئاتر به سالن استاد سمندریان آمدم. به نظرم آداپته ی خوبی بود.یک تئاتر پر جوش و خروش با اشاره ها و کنایه هایی که به روز بود."روز داوری همیشه روز مردمان است*".این جمله ای بود که از این نمایش به خاطرم مانده است.به نظرم اجرای خوب و چشم نوازی بود.البته تنها مشکلی که وجود داشت صدای بلند نمایش و کم بودن سکوت بود.سکوت می تواند تئاتر را غنی تر و پربارتر کند و ذهن را به دورترها ببرد. البته شاید به دلیل آنکه من ردیف اول بودم،صداها کمی درشت به نظر می آمد .فکر می کنم مهمتر از خود این تئاتر، تماشاگران آن بودند،که من دیدم اکثر آنها را قشر جوان تشکیل می دادند. پیداست که جوانها به دنبال نوع دیگری هستند. انگار گمشده هایی دارند که احساس میکنند شاید از طریق تئاتر بتوانند پاسخ خود را دریافت کنند. و این برای من خشنودکننده بود که می دیدم همه تماشاگران جوان هستند.اپیداست که جوان حتما به دلیل خصلت و ویژگی جوانی اش همیشه جور دیگر میخواهد و این نمایش از زاویه ای جواب این نیازمندی را می داد.