«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
خرید بلیت روزهای تازه این نمایش، از شنبه ۱۵ تا یکشنبه ۱۶ اردیبهشت، به نویسندگی و کارگردانی: پوریا رستمی، بازی: محمد ملک نیا، شقایق سرسختی، نازگل محمدی، امیرمحمد عیسی زاده، مهسا جوادی، محمد برغمدی، مصطفی سلیمانی، نیما صمدی، آغاز شد.
با درود اگه گروه اجرایی توضیحاتی درمورد این نمایش میداشتند خیلی کمک کننده تر بود برای انتخاب مخاطب
بخصوص بادرج ممنوعیت هایی که به نظر میرسه متن خاص هست ..
درود بر شما
نمایش اتم قابل قبوله ولی در حدی نیست که شگفتزده بشین... اما لحظهها و کارای جالبی داره.
دلیل این محدودیت که در پوستر نوشته شده به خاطر یه سری ایماژها و یه سری قابهاییه که ممکنه کمی به ظاهر ترسناک باشه و اینکه به خاطر تاریکی صحنه و بازی خاموش و روشن شدن صحنه تاثیر ذهنی بزاره.
کار رو من به نظرم میشه میکسی تفکری از فیلم اودیسه کوبریک و تئاتر دربارانداز دید
خواهش میکنم.
فکر نمیکردم از این هم بیشتر مد نظرتون باشه :)) ببخشید
فضای کار مثل توهماتی درونه ذهنه. نه فقط ذهن یک شخص یا یک شی... بلکه ذهن همه اشخاص و همه اشیا که مثل یک لوپ و دور باطل فقط جا عوض میکنن. فضای وهم انگیز داره و جزو کارایی هست که شکل و فرم خطی نداره. یه مقدار تمرکز و دقت زیاد میخواد. چون دیالوگ داستانی خطی نداره. پر از دیالوگهای خوب فلسفی و پیچیده است. صحنه دائم تاریک مطلق میشه (که من واقعا واسم جالبه که توی اون تاریکی چطوری بازیگرا جاشون رو عوض میکنن) و روشن میشه. یک نزاع انسان بر علیه انسان و انسان بر علیه محیط در طول نمایش وجود داره.در نهایت هم اینکه هیجان کار بالاست.
امیدوارم توضیح داده باشم :)