فیلم‌تئاتر›آینه های روبرو

شیوه اجرایی جالب و خوب بود اما واقعا استفاده از بهنوش طباطبایی به عنوان نقش اصلی رو نمیفهمم.... متاسفانه روزبه روز بیشتر افت میکنه...
استفاده از میکروفون برای بازیگر تئاتر؟! و استفاده از این همه سیاهی لشگر؟!
اصلا استفاده از این متن اون هم توسط محمد رحمانیان؟! (البته شکی توی این نیست که متن خوبه اما اجراش توسط محمد رحمانیان برام عجیبه)
اینا اون عواملی ان که نمیتونم ٣ستاره رو اختصاص بدم به کار...

از نکات خوب این اجرا : دو نقش اول داستان که نماینده نسل من و نسل جوان همان دوره بودند و درد مشترکی که به خوبی به قلم استاد بیضایی گفته شده بود.
و پایان کارتونی فانتزی داستان که نه تاتر بود و نه سینما. و نشون داد که پایان بندی زیبای قصه فانتزی ای بیش نیست.
این اجرا شاید سر جمع نیمساعت هم نبود. و فیلم پخش شده که برای ما بالکن نشینان به صورت نیمه با آدمهای بدون سر و بالاتنه پخش میشد هم جذابیتی نداشت.
شاید باید قبول کنیم مدیا ما را به اسارت خود درآورده و تبلیغات ما را به این سو و آن سو می کشاند. چه اجراهای فوق العاده ای از گروه های کوچک هر روز نمایش داده می شند و با ضرر و زیان مالی مجبور به ترک صحنه می شند و در جایی دیگر مبالغ هنگفتی که بخاطر اسم آدمها دست به دست می شند.
شکی در توانایی های استاد بزرگ رحمانیان نیست و این اجرا و آدمهایش به قلم استاد مسلم تئاتر بهرام بیضایی در تاریخ جاودانه شدند، اما این نمایش با تصوری که پیش از دیدنش داشتم هیچ تناسبی نداشت.