فیلم‌تئاتر›آینه های روبرو

از نکات خوب این اجرا : دو نقش اول داستان که نماینده نسل من و نسل جوان همان دوره بودند و درد مشترکی که به خوبی به قلم استاد بیضایی گفته شده بود.
و پایان کارتونی فانتزی داستان که نه تاتر بود و نه سینما. و نشون داد که پایان بندی زیبای قصه فانتزی ای بیش نیست.
این اجرا شاید سر جمع نیمساعت هم نبود. و فیلم پخش شده که برای ما بالکن نشینان به صورت نیمه با آدمهای بدون سر و بالاتنه پخش میشد هم جذابیتی نداشت.
شاید باید قبول کنیم مدیا ما را به اسارت خود درآورده و تبلیغات ما را به این سو و آن سو می کشاند. چه اجراهای فوق العاده ای از گروه های کوچک هر روز نمایش داده می شند و با ضرر و زیان مالی مجبور به ترک صحنه می شند و در جایی دیگر مبالغ هنگفتی که بخاطر اسم آدمها دست به دست می شند.
شکی در توانایی های استاد بزرگ رحمانیان نیست و این اجرا و آدمهایش به قلم استاد مسلم تئاتر بهرام بیضایی در تاریخ جاودانه شدند، اما این نمایش با تصوری که پیش از دیدنش داشتم هیچ تناسبی نداشت.