نمایش›چشم بر هم زدن

تلاش تون قابل تقدیر بود ولی به نظرم اگر از نور و صدا بیشتر استفاده می کردین، نتیجه بهتری عاید میشد. برای انتقال حس اضطراب و ترس در زمان بمب باران و یا موشک باران، صرفا پخش صدای آژیر قرمز کارساز نیست. مقایسه میکنم با نمایش دیر راهبان و لحظه فرود آمدن بمب که سالن تقریبا به لرزه افتاد.
با توجه به اینکه در حال حاضر امکانات خوبی در این زمینه وجود داره، حیفه که استفاده نشه. موفق باشید

سلام به همه دوستان
حس کردم این همه تیاتر رفتم و میرم، شاید کمترین وظیفه اینه که نظراتمو با بقیه در میون بذارم هم برای استفاده بقیه قبل از دیدن یا حتی بعد از دیدن نمایش برای نزدیک شدن به نمایش از دیدگاه بقیه، هم اینکه دوستان هنرمندی که زحمت میکشن هم نظرات تماشاچیا رو بدونن و هم دلگرم بشن..شروعشم با نمایش خوب جشم بر هم زدن :) عذرخواهی از دست اندر کاران نمایش های قبلی زیادی که تا الان دیدم بابت تنبلی در شروع این کار

چشم برهم زدن، نمایشی بود آکنده از نوستالژی های نسل های زمان جنگ و حتی بعد از اون..بسیار واقع بینانه و توصیح وقایع به اندازه! در نشون دادن این نوستالژی ها و باور پذیر کردنشون، نقش بازیگرای این کار بسیار بارز بود، خسته نباشید جانانه بابت بازی های زیبا و با تمام وجود بازیگرای این کار
متن نمایشنامه این کار خوب و تقریبا به اندازه مفصل بود..کارگردانی کار در سطح خیلی خوبی بود، شاید یکم موضوع دستمایه این کار تکراری بود اما ضربه جدی ای به کار نمیزد..

موضوعی که شاید یکم به نمایش های این روزا ضربه میزنه، شوخی های زیاد از حد و اجباری باشه، البته چشم برهم زدن فاقد شوخی های اجباری بود و ... دیدن ادامه ›› شوخی های جالب و خنده داری هم بودن اما مردم به قدری بیش از حد خندیدن یکم اون غم و ته مایه پرمفهوم یادآور سختی و درد و رنج اون زمان رو تحت الشعاع قرار دادن و کمتر اجازه منتقل شدن و دریافت این حس رو میدادن..شاید یکم اگر این شوخی ها کمتر بود کمک می کرد به این موضوع

در آخر مجدد یه خسته نباشید میگم به بازیگرای قوی این کار و آرزوی موفقیت برای تک تک شون در ادامه چه این کار (که مثل اینکه قراره تقریبا 10 روز دیگه مجدد در پالیز این کار رو ادامه بدن) و چه مابقی قعالیت های هنریشون