تازه‌ها امتیازداران پرفروش‌ها تیراول 🧩
کجا؟ کِی؟ چجوری؟
امروز
در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
کجا؟ کِی؟ چجوری؟
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
عمومی وفاداری دانشجویی پلاس
تازه امتیاز پرفروش
الفبا تاریخ آغاز
تیوال نمایش چشم بر هم زدن
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 22:08:51
امکان خرید پایان یافته
 تالار ‌حافظ
۲۰ خرداد تا ۱۷ تیر ۱۳۹۷
۱۸:۳۰  |  ۱ ساعت و ۲۰ دقیقه
بها: ۳۵,۰۰۰ تومان
:  محمد ‌زارعی
:  محمدحسین ‌زیکساری
  مهرنوش حسن پور
  (به ترتیب ورود به صحنه) ابراهیم ‌عزیزی، سرور ‌عرب ‌پور، علی ‌پویا ‌قاسمی، نسترن ‌پارساییان، رعنا ‌قادری، کامیار ‌دریاکناری، سروش ‌شاکر، مهرداد ‌مصطفوی، ملینا پورکاظمی، پرهام ‌یداللهی، هانیه نجفی، بهنوش ناصرپور
  رضا ‌رضایی   علی کجباف   نسرین ‌خرمی   رضارضایی   سعید ‌رضوانی   بهنود اناری   رامین نودهقانی   جواد نمکی   ثمین ‌سالک   محمد ‌مسیبی   کیان ‌اسماعیلی   علیرضا موراییان   شیما مصطفی شبستری   عسل اصفهانی   کیان ‌اسماعیلی، کامیار ‌دریاکناری، مسعود آتشکار، شهرزاد فرهام   میلاد ‌اردوبادی، فرید ‌حسینی   گلدیس نمازیان   مریم ‌شریعتی   گروه ‌هنری ‌پژواک

برگه اجرای پیشین این نمایش
- بر اساس رمان «بزرگ بابای آنتن دار» نوشته فرهاد بابایی

شماره تماس جهت هماهنگی: ۰۹۳۵۵۶۲۹۸۲۲

 
سبک
گروتسک
شهر
تهران

گزارش تصویری تیوال از نمایش چشم بر هم زدن / عکاس: پریچهر ژیان

... دیدن همه عکس‌ها ››

اخبار

›› پوستر نمایش «چشم بر هم زدن» رونمایى شد

مکان

خیابان حافظ، خیابان استاد شهریار، روبروی تالار وحدت، سالن حافظ
تلفن:  ۶۶۷۵۶۰۴۳

نقشه بزرگتر و مسیریابی
برجسته همه
گفت‌وگو نقد کاربران نقد کارشناسان دیالوگ‌های ماندگار
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
خریدار
نوح (noah1363)
در یک کلام مسئله اش "ناتوانی" بود / یا بهتره بگم روایت ناتوانی بود... ناتوانی از زندگی ، از تغییر ، از برقراری رابطه، از عشق، از درمان... حتی از سکس / حالا پرسشی که برای من پیش میاد اینه که رسالت هنر چیه؟ آیا یه اثر هنری تا این قدر باید روایتگر ناتوانی باشه؟

این اثر در سطحی کلان تر داره یه حلقه ی بسته ای از ناتوانی یه ملت رو نشون میده... نشون میده سال 97 و 67 خیلی فرقی نداره... این ملت نه توان تغییر وضع خودش رو داره و نه حتی روی خوشی از مداخله ی خارجی دیده... پس همه چیز داره تکرار میشه... این مضمون "تکرار" در کار واقعا هولناکه... همه چیز داره تکرار میشه... همه چیز داره بر همون مدار همیشگی میچرخه

این هم مهمه که قسمت های خنده دار کار هم زیاد بود... به عبارتی یه لودگی دایمی در کل کار جریان داشت... در واقع لودگی چیزیه که کل فاجعه رو تحمل پذیر میکنه
۲۵ مرداد ۱۳۹۷
پیوند این نوشته
عاطفه گندم آبادی و میترا این را خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خریدار
مه.زد.یار (mahzadyar)
این روزا دست به دست کردن نوستالژی‌های دهه‌ی شصت با نشون دادن عکس جلد کتاب فارسی یا کارتون‌های اون زمونا دیگه یه کار تکراری به نظر میاد. ولی «چشم ... دیدن ادامه ›› بر هم زدن» آدم رو غافل‌گیر می‌کنه! نوستالژی‌بازی‌های زیکساری توی نشون دادن یه عکس، لباس یا صدا خلاصه نمی‌شه. تماشاگر رو پرت می‌کنه به ۲۰ سال پیش، وسط زندگی‌های زیر بمبارون، به دلخوشی‌های بچگی‌هامون وقتی سفره رو چسبیده به تلوزیون پهن می‌کردیم تا اوشین شروع بشه، به عروسی‌هایی که با دوتا ریسه‌ی چراغ رنگی و ۴تا آهنگ لس‌آنجلسی تکراری کلی رنگ‌وآب پیدا می‌کرد. به زور شنیدن از هم‌بازیا و گوش دادن صدای قلب دختر همسایه موقع دکتربازی. به حرفا و بحثایی که از آدم بزرگا توی مهمونیا می‌شنیدیم. نوستالژی توی این نمایش آدما رو به هم نزدیک می‌کنه. یادمون میاره که چقدر شبیه به هم بزرگ شدیم.

فضای دیداری نمایش بی‌نقصه. طراحی صحنه و لباس، موسیقی و صداها همه کمک کردن به پَروَروندن خاطره‌های گرم و روشن وسط سیاهی و درد. با وجود فضای غیرخطی و گروتسکی که این نمایش داره، بازی‌های روون و پخته از بازیگرای نه چندان شناخته شده و دیالوگای بی‌اندازه واقعی، باعث می‌شه آدم خودشو وسط این خیال ببینه و یادش بره داره یه نمایشو نگاه می‌کنه. تک‌تک شخصیت‌ها جوری واقعین که انگار سال‌هاست می‌شناسیشون. دور از ظاهرسازی‌های متداولی که برای نقش‌های بچه انجام می‌دن؛ به ویژه علی پویا قاسمی با بازی بی‌نقصش توی نقش کلیدی پسر بچه؛ جوری رفتار، حرکات و افکار یه پسر ۷-۸ ساله رو به بازی میاره که همدلی عمیق هر تماشگری رو برانگیخته می‌کنه.

با همه‌ی اینا «چشم بر هم زدن» نوستالژی‌بازی نیست. یه درام تمام عیاره از آدمایی که خیلی زندگی می‌کردن، حتی بعد از سال‌ها جون دادن و مردن زیر آوار اون دوران سیاه. نمایش پسر بچه‌ایه که سی ساله توی خودمون گمش کردیم. خاطره‌ای که دوس داره برگرده عقب و دوباره اون روزای سختو زندگی کنه. شاید این بار تونست از لابلای تصمیم بزرگترا چیزی که خودش می‌خواست رو پیش بیاره... قرصای مامانشو پیدا کنه... باباشو بغل کنه... با اوشین حرف بزنه... یا خونواده‌شو از بمبارون نجات بده.
این برای بار سومیه که «چشم بر هم زدن» روی صحنه می‌ره. ولی این‌بار با تماشاگرایی که دورنمایی از دوران سیاه جنگ جلوی روشون می‌بینن. برای ۳۰-۴۰ ساله‌هایی که با ترس و ناامنی به آینده‌شون نگاه می‌کنن، دیدن این نمایش ترس‌ها و ناامنی‌های بچگی‌هاشونو یادشون میاره با چاشنی نوستالژی‌های دوست‌داشتنی.
۲۰ تیر ۱۳۹۷
پیوند این نوشته
علی پویا قاسمی   (alipooya_4141)
ممنون که مارو دیدین و برامون نوشتین دوست عزیز
۲۲ تیر ۱۳۹۷
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خریدار
زهره مقدم (z.zohre)
برای بار دوم این نمایش رو دیدم و باز هم لذت بردم. خوشحالم که به زودی در پالیز اجراتون رو ادامه میدید. و حتما مادر و پدرم رو برای اجراتون میارم.
۱۷ تیر ۱۳۹۷
پیوند این نوشته
ماهرو رستمی (mahroo8)
مخلص دختر گلم برم
۱۷ تیر ۱۳۹۷
پاسخ
خریدار
زهره مقدم (z.zohre)
مامااااااااااااااااان عزیزممم* *
۱۷ تیر ۱۳۹۷
پاسخ
فرزاد جعفریان (farzad_pt2009)
چه عالی، خداکنه زمانش هم تغییر کنه اینو که هرکار کردم نتونستم ساعتش رو ست کنم و برم
۱۷ تیر ۱۳۹۷
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید