خوب برسیم به نمایشنامه خوانی جمعی از رفیقهای ناب و تو دلی من.اجرای یک دست و قابل قبولی بود با خوانش درست اکثر دوستان به مانند امیر حسین درویش که همیشه با لحن و قدرت کلامی که داره در هر کاری سطح کیفی بیان و بازی اون کار رو بالا میکشه و روژمان رستم پور عزیز که اکت و بازی احساسیش به کار جون میده و همچنین غرق شدگی در نقش و رسیدن به کاراکتر از بارزه های بازی این هنرمنده. موسیقی هم که نگم براتون چه حال خوبی به همراه داشت و چقدر سر ضرب و درست و در خور کار که محمد رحمانی عزیز همیشه کمک حال کارگردان و فضای نمایش و نمایشنامه خوانی بوده. و دستمریزاد به مرتضی صباحی عزیز .و همه ی دوستان خوانشگر ها که عالی بودید .خدایی لذت بردم.مستدام باشید عزیزان