نمایش›مالی سویینی

توجه: طرح ترافیک تا ساعت ۱۸ است.

یادداشت کارگردان:
سلام
و عرض احترام به همه تیوالی های عزیز…
به عنوان کارگردان این اثر نمایشی بر آن شدم تا سفری پرفراز و نشیب را با شما به اشتراک بگذارم. سفری که از سال ١٣٨۴ آغاز شد در طول این سال‌ها، با وجود تمام سختی‌ها و موانع و "نشد" و "نمی‌شه‌"های ملال‌آور همواره تلاش کردم تا سالی یک بار اثری نو و بدیع را به‌روی صحنه‌ی نمایش ببرم؛ از تماشاخانه‌های خاطره‌ساز مولوی و انتظامی و حافظ تا تماشاخانه‌ی ایران‌شهر و در نهایت سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر. هر اجرا، سفری به دنیایی ناشناخته. آخرین ماجراجویی من در سال ١٣٩٧ با نمایش «مالی سویینی» در سالن اصلی مجموعه‌ی تئاتر شهر به پایان رسید. از آن پس، به مدت چهار سال علی‌رغم تدارک و تمهید و برنامه‌ریزی‌های مکرر به منظور اجرای نمایش‌(های) جدید در تالار وحدت، تحقق این مهم هر بار به دلایلی به تعویق افتاد. گاهی طوفان کرونا، گاهی رویدادهای اجتماعی و گاهی دلایلی نامعلوم، مانع اجرای نمایش‌هایی شد که این مدت در سر داشتم.
دوری از صحنه‌ی تئاتر و تحولات گسترده‌ی اجتماعی، مرا بر آن داشت تا به دنبال راه‌کاری نو برای تداوم مسیر هنری‌ام باشم. در این میان، اجرای نمایش مستقل و شخصی "سلف پرتره" در پلتفرم وَست، گامی بود در جهت تجدید دیدار با مخاطب و بیان دغدغه‌های درونی‌ام که حالا به یک قدمی انفجار رسیده بود. پس از آن، اجرای نمایش "کلاغ چوبی" در جشن‌واره‌های بین‌المللی و سپس دوباره تلاش برای تحقق پروژه‌ی تالار وحدت تهران و از میان بردن برچسب "طلسم وحدت برای میرمنتظمی" برای بار چهارم تمامی تلاش‌های مکرر گروه برای اجرای نمایش در تالار وحدت، به دلایلی خارج از کنترل تیم اجرایی، با شکست مواجه شد. "طلسم وحدت" هم‌چنان سرِ جایش بود اما من نیز خیال تسلیم شدن نداشتم. تصمیم گرفتم تا بار دیگر با اراده‌ی فراوان به صحنه‌ی تئاتر بازگردم و این بار در قالب نمایشی که سال‌ها پیش آغاز کرده بودم، یعنی "مالی سویینی"، با مخاطبان‌‍‌م دیدار کنم.
اما این‌بار، با رویکردی نو و متفاوت. تغییراتی اساسی در طراحی صحنه، لباس، نورپردازی و سایر عناصر بصری نمایش ایجاد شده است تا بتوانیم تجربه‌ای متفاوت و به‌یادماندنی را برای مخاطبان فراهم آوریم. برای آن دسته از عزیزانی که اجرای پیشین این اثر را به تماشا نشسته‌اند می‌گویم که در این "مشقِ جدید" دیگر نه خبری از ماهی قزال آلا است، نه مرواریدی و نه آکواریوم بزرگ سرتاسری. اما "مالی سویینی" هم‌چنان داستانی است درباره جست‌وجوی هویت، مواجهه با تغییر و تلاش مستمر برای یافتن معنای زندگی. به جرات می‌گویم که این "مالی سویینی" نیز برای من، هم‌چون اثری تازه و دست‌نخورده، مشقی تازه و لذت‌بخش بوده است. چرا که اگر به صرف تکرار تجربیات گذشته می‌اندیشیدم، هرگز انگیزه‌ای برای اجرای مجدد این اثر نمی‌یافتم.
آگاهم که ممکن است برخی از مخاطبان محترم، این اجرا را با اجراهای پیشین مقایسه کرده و به قضاوت بنشینند. این مقایسه‌ها، هرچند طبیعی و قابل درک است، اما پر واضح است که هر اجرا، محصول زمان و شرایط خاص خود بوده و همه‌ی ما به شرایط زیستی خود آگاهیم. از این رو، از شما مخاطبان گرامی خواهشمندم تا با ذهنی باز به تماشای این اثر هنری بنشینید و بدانید که تمامی نظرات و نقدهای شما عزیزان، برای من ارزشمند بوده و مثل همیشه به طور جدی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

مرتضی میرمنتظمی