اجراخوانی›دادگاه فِهمه، متهم گالیلیو گالیله

باید عرض کنم که به احترام کسانی که کارشون رو درست و به بهترین شکل ارائه دادند تا پایان نمایش نشستم و کار رو تماشا کردم. از تسلط جناب آقای ضیایی و هژیر آزاد و نقش خوان بازپرس که بگذریم هر چه دیده شد و در اولین نگاه بیننده رو دلسرد میکرد نا هماهنگی و ضعف های اساسی بود که به وضوح نمایانگر نداشتن تمرین کافی و ضعف کارگردان در برقرار ساختن پیوند میان دیالوگها و اکتها و موسیقی با فضای کلی اثر بود.
جالب است که سلیقه ی بنده رو همسو با کارهای روحوضی میدانید و معیار خودتان برای میزان موفقیت این کار حجم اشک سرازیر شده از چشمان مخاطبان نگونبخت است.
بعنوان نمونه از نقات قوت به آهنگسازی کار اشاره کردید که از قضا بی ربط ترین و دم دستی ترین موزیک ممکن در این کار ارائه شده بود و دقیقا در نقاط اوج نمایشنامه ملودیهای بی ربط و پیش پا افتاده پیانوی ایرانی یاد و خاطره فریبرز لاچینی و جواد معروفی را در ذهن بینند زنده می کرد. البته با ایده ی اشک بیشتر - اجرای موفق تر، به نظر همین موسیقی همسو با سلیقه ی عموم و فضای کلی کار بهترین انتخاب می بود.

درود بر قوه ی استدلال شما. ورزشگاه عضدی رشت میبینمتون