نمایش›زیرزمین

گروه هنری آسام تقدیم می کند

در این قصه ما با دو شخصیت چند وجهی سر و کار داریم و چندین شخصیت غایب که بار دراماتیکشان روی قصه کم از کاراکترهای اصلی نیست. کار کردن روی این نمایشنامه چندلایه و غرق شدن در دنیای آن برایم بسی دشوار اما سرشار از لذت و درس های گرانبها بود. چرا که تک تک واژه های آن دقیق انتخاب شده و بار عظیمی از معنا را به دوش می کشد. در اجرای این نمایش سعی کردم تا به جای نمایش فقر و موضوعات کلیشه رئالیستی، به لایه های درونی آن راه پیدا کرده و دنیای پیچیده صفورا و ماندگار را به تصویر کشم. با اینکه جنس بازی ها از نوع رئال است اما فضای قصه کاملا سمبولیک بوده و در اینجا هیچ چیز سر جای خودش نیست ...
آرش عباسی در زیرزمین به کنکاش زندگی طبقه ای از جامعه می پردازد که در زیرِ زمین دفن و فراموش شده اند. آدم هایی که احساس دارند و آرزو ... عشق می ورزند و طالب عشق هستند ... آدم هایی که گرفتارند و پای بسته ... آدم هایی که به درد کشیدن خو گرفته اند ... زیرزمین شاید حکایت زندگی همه ماست. مایی که سر در زیر برف فرو برده و به زندگی خو کرده ایم. مایی که به جابجایی و فراموشی آدم ها عادت کرده ایم ... اینجا همه پشت نقاب های خودساخته پنهان شده اند تا شاید اندکی درد و رنج خود را فراموش کنند. حتی ماندگار قصه ما که معتقد است درد کشیدن بهترین مُسکن است!

امیدوارم از دیدن این نمایش به فکر فرو رفته و غرق در دنیای آن از مکاشفات خود لذت ببرید ...
zafar.sn@
ظفر سهرابی نیا
۱۳۹۸/۰۹/۲۴