سلام.
دیشب نمایش را دیدم.8:30 شروع شد و 10:40 به پایان رسید.گاهی به ساعتم نگاه کردم ولی به هیچ وجه نمایش خسته کننده ای نبود.
هم خندیدیم و گاهی هم تا مرز یک بغض نیم بند جلو رفتیم.خانم رویا تیموریان (خانم آغا) مسلط و عالی بودند و بقیه نیز خوب بودند.
من محو تماشای بازی امیررضا دلاوری (یداله) شدم.وقتی "طاووس" بهش گفت که دلش جای دیگست واکنش "یداله" خیلی ساده و جالب بود.ناراحتی و قبول واقعیت در یک لحظه.
دکور خوب بود ولی به نظر من میتوانست بهتر باشد مثلا:
- چند گلدان گل و گیاه اضافه می شد.
- ورودی حیاط به صورت هشتی قدیم طراحی میشد و نمای روبروی تماشاگر که ورودی به اتاقها بود از یک در چوبی با شیشه های رنگی ... دیدن ادامه ›› بهره می برد.
نمایش که تمام شد برای گروه که کارشان را به زیبایی و با موفقیت اجرا کرده بودند دست می زدیم و من در پس زمینه ذهنم به همنشینی توأمان عشق و دلزدگی و امید و مرگ نگاه میکردم هر چند در این نمایش مخصوصا صحنه آخرش با بازی خوب هومن سیدی (خدمت) مورد آخر پر رنگ تر بود.

با سلام به همه دوستان.از یادگاریهایتان همیشه لذت برده و استفاده کرده ام.
ـــــــــــــــــــــ
من هرگز آسمان را
زیبا ندیده بودم از اینسان
چشم تو آسمان را
قابی گرفته است؟
یا آنکه آسمان
آیینه دار چشم تو گشته است؟

*حسین منزوی*

دیشب نمایش رو دیدم و خوشم آمد.بازی پیام دهکردی با اون تن صدای دوست داشتنیش چشمگیر بود وقتی روی میز دراز کشیده بود و داشت از خوشحالی پس گرفتن سند از کروگستاد به خودش می پیچید داشتم به این فکر میکردم که بعضی آدمهای معروفی که ما هر کدوم دور و برمون اونها رو میشناسیم مثل همین نقش که رئیس بانک بود هر کدوم در چنین وضعیتی چه جوری این خوشحالیشون رو ابراز میکردن بعضی تصویر سازیهای ذهنیم واقعا خنده دار بودن.
راستی در متن اصلی من نمیدونم چه جوری نمایش به پایان میرسه لطفا یکی در این مورد بنویسه که آیا هلمر واقعا تیر میخوره و نورا برای همیشه میره یا طور دیگریه؟

با سلام به عنوان یک تماشاگر معمولی که چهار پنج ماهیه به تئاتر علاقه مند شدم ابتدا با دیدن توضیحات این نمایش در سایت انتظار یک اجرای خسته کننده را داشتم ولی باید بگم اصلا اینطور نبود و با اینکه از دکور و افکتهای ساده ای استفاده شده بود نتیجه کار عالی بود و در واقع متوجه شدم که متن چقدر مهمه.به نظر من تک تک جملات حساب شده و بدون اضافه کاری به بهترین شکل توسط آقایان دکتر دلخواه و آقاخانی اجرا شد.دیدن این نمایش مثل این می مونه که یک کتاب رو با دقت کامل بخونی و متوجه نشی که چه وقت به صفحه آخرش رسیدی.