نمایش قرار رو دوست داشتم. اینکه دو زندگی به صورت موازی نشون داده می شد برام جالب بود...اینکه اوایل نمایش از چیزی سر در نمی آوردم و توی ذهنم سوالاتی رو پیش آورده بود باعث می شد با علاقه بیشتری ادامه نمایش رو دنبال کنم...بر عکس نظرات برخی از دوستان که این امر موجب کسالتشون شده بود...
رابطه از این نوع رو چون تجربه کرده بودم...اینکه الان جلوی چشمهای خودم هر دو فرد رو می دیدم و حرفاشونو کاملا حس می کردم برام دلنشین بود.
هم زمانی اتفاقات، صحبتها...سوالات...اینکه آیا مرد نمایش جواب تلفنهای زن نمایش رو نمی ده یا جواب شخصی دیگه؟ خرمالو ها رو کی فرستاده بود و ابراز احساسات هانیه توسلی به کی بود؟ قرار اون دوو نفر چی بود؟ چه سفری بود که هر کدوم از این دو نفر گربه ها و گیاهان خود را به دیگران سپرده بودند و خیلی سوالات دیگه که همگی به جا و زیبا جواب داده شدند از نقاط مثبت نمایش بود...
حسی که به من داده شد در طول نمایش لذت بخش بود و پایان نمایش و صحنه ای که جلوی چشمانت می دیدی زیبا طراحی شده بود.