دو روز پیش این نمایش فوق العاده را دیدم و دیدنش را به هر کس که دیدن یک کار با ارزش برایش مهم است، پیشنهاد می‌کنم. متن بسیار قدرتمند و اجرای خوب، یک ترکیب واقعا با ارزش پدید آورده بود.
تنها ایرادهای روز ۲۸ ام آبان، صدای پی در پی شاتر حدود ده پانزده دوربین عکاسهای محترمی بود که در سالن تشریف داشتند که کاملا حواس بیننده را پرت می‌کردند. و البته فضای کوچک و عدم تهوبه هوای مناسب سالن نمایش بود.

یک نمایش ارزنده که پیشنهاد می‌کنم در روزهای باقی‌مانده تماشا کنید. اجرای قدرتمند دیبا خاتمی، شما را در تمام 35 دقیقه تقریبا میخکوب می‌کند.
انتخاب یک زن برای زندگی در حصر ذهنی، موضوع اصلی نمایش است. زنی که علی‌رغم آزارها، ناخن‌خشکی‌ها، خیانت و توهین های شوهر، حتی در مراسم ختم او نیز چون بُتی همسرش را(هر چند در ظاهر) می‌ستاید.
اما در یک چهارم آخر نمایش، پس از آنکه زن(هرچند کوتاه) به ماجرای مبهم فوت شوهر می‌پردازد و و زمانی‌که چگونگی تماشای مرگ دلخراش شوهر را با طنزی هرچند کمرنگ روایت می‌کند، این تردید را در تماشاگر ایجاد می‌کند که شاید وی باهوش و سیاست، و به تلافی تمام خیانت‌ها و آزارهای شوهر، دستی بر شمع آتش مرگ شوهر داشته است. نمایش با ابهام هرچند کمرنگ این فرضیه به پایان می‌رسد.