ایده خیلی خوب نویسنده، که توصیف دقیقی از اوضاع بود. «نشستن»، به عنوان یکی از حقوق بدیهی انسان توسط «کمیسیون صندلی» ممنوع می‌شود. حقی چنان بدیهی که کسی ممنوعیت آن را باور نمی‌کند؛ کسانی به اعتراض برمی‌خیزند و گروهی هم با توجیه مأمور و معذور به قانون جدید ناعادلانه سر می‌نهند. در نهایت اما، هیچکس در اعتراض خود ثابت قدم نیست و در نهایت آرزو، به عنوان نماینده زنان تنها می‌ماند...

نمایش دیدنی‌ای بود و بدون شک پیشنهاد می‌کنم شما هم ببینید. بازی فوق‌العاده بعضی از بازیگران به خصوص خود آریا گازر عزیز، نمایشنامه فکرشده، نمادپردازی که به خوبی شکل گرفته بود و به شخصیت‌ها عمق می‌داد و...

اما نکات منفی‌ای هم داشت. نمایش کشش مدت طولانی نمایش را که حدود یک ساعت و پنجاه دقیقه بود، نداشت. شخصیت نماینده Gen Z به شدت مصنوعی و اغراق‌شده بود (البته اجرای ضعیف بازیگر هم در شکل نگرفتن کاراکتر نقش داشت).

قطعاً کارهای آینده نویسنده و کارگردان را دنبال خواهم کرد.