وقتی به نمایش یکی از قدیمی های صحنه می روی، نباید انتظار کار بدیع داشته باشی. در این اثر ولی، تازه ترین اتفاق ممکن افتاده بود. ما تماشاچیان دور تا دور صحنه بودیم، تو گویی معرکه گیر ای در وسط گود است و ما تماشاچیان چشم چران یکی از خیابان های جنوبی تهران. این اثر نوشته ای قدیمی از میرباقری است و برای خودم جای تعجب دارد آشنایی او با بینوایان و سیلاس مارنر که ته مایه های روایتی آن آثار را می توان در "به سر پرستی گرفتن یک دختر بی خانمان توسط یک پهلوان" دید. پایان بندی اثر به شدت ضعیف بود، اما دیدن عموسیاوش شاداب و سرحال، را به همگی علاقه مندان توصیه می کنم.