«زمان» در این نمایش گم شده است. «دولتِ ضعیفه» متعلق به دوره ی خاصی نیست. حتی متعلق به کشور خاصی هم نیست. یک قائده ی کلی و اصلی اساسی را در قالب نمایش بیان کرده است که در ایران آشنا نیست. جدا از تئاترهای سیاسی (یا سیاست های تئاتری) آقای خلیلی، این کار، به دور از هر کژتابی و طفره، به جرئت صریح ترین و سلیس ترین کار ایشان است. پیشنهاد می کنم تماشا کنید. اگرچه برخی بر این باورند که نمادها فرم اند و دخلی به محتوا ندارند، اما نمایش یک باله، باتکلف تر از نمایش یک مرثیه در وضعیت کنونی ایران است، متأسفانه. چیزی که این تئاتر بررسی می کند. [هر آنچه بر ایران گذشته تجدد بوده است و نه تمدن.] ضمن خدمات هرچند کم حاکمان قجری، این نمایش لحنی طنز و تعنه آمیز اتخاذ کرده.