نوید،پسر جوانی با دغدغه ها،غم ها،عقده ها،آرزو ها و شکست ها که سرعت اتفاقات،حوادث و گذر زندگی به قدری زیاد است که او را از این زندگی پس میزند،تلاش و خواسته های او را بی جواب میگذارد و حتی سوال هایی که همه روزه از خود میپرسد(یا نه بهتر بگم میپرسم)سرعتی که برای او 4 سال زندگی و تلاش را بی معنا میکند و یا حتی 8 سال حسرت دوستش را برای خواندن و کنسرت گذاشتن شعرهایی که در گلوی او جا خشکانده و یا روی کاغذ ها خاک میخورند بی هیچ سر انجامی که تنها مخاطبش نوید و رضا هستند و تنها چیزی که جامعه نثارشان میکند از یک طرف امید و خوشی زیاد ناشی از ناامیدی یا از طرف دیگر پوچی و ناامیدی ای که شاید بتوان با قرص و یا گفتن جملات "من خوشبختم"یا "من عصبانی نیستم"درمان کرد.ما نویدهای زیادی اطرافمان داریم با دغدغه ای کمتر و یا بیشتر اما مهم این است که این افراد هستند و هنوز در این جامعه زندگی میکنند اما به حداقل خواسته های خودشان که حقشونه نمیرسند.
این فیلم خیلی از دغدغه ها و سوالات را مطرح کرد،سوال هایی که همیشه از خودم داشتم و درباره اش فکر کردم اما به واقع هیچگاه حتی الان بعد از تماشای این فیلم به جوابی کامل و مطمئن نرسیدم.شاید این سوالات در فیلم پاسخ داده نشد اما بیان شد،حرف دل من و آدم هایی که در سالن سینما با من همراه بودند و خیلی های دیگه،پس این موضوع درباره جوانان این مملکت دیده شده،دغدغه شده و درک شده.نمیتونم بگم از دیدنش حال خوبی داشتم یا نه داغون بودم چون هر دو حس با هم به سراغم اومده بودن و حتی در فیلم که دیالوگ هایی داشت که باعث خنده حاضرین داخل سالن میشد و واقعا شاید خنده دار بود و قصد نویسنده هم همین بود اما حس فیلم قدرت خندیدن را از من گرفته بود.
فیلم روایت تصویری متفاوتی را به نمایش گذاشته بود،حرکت سریع و دیوانه وار دوربین روی افراد و سرعت پیشروی صحنه ها به خوبی توانسته بود روایتگر داستان فیلم باشد.بازی های خوب،روان و دلنشین افراد،تدوین خوب،مدل روایت،رفت وبرگشتی که در سکانس های عصبانیت نوید رخ میداد و خیلی نکات مثبت دیگه ای که باعث ... دیدن ادامه ›› میشد این فیلمو دوست داشته باشم و به دلم بشینه.
با همه این تفاسیر وقتی از سالن خارج شدم بروشوری به من داده شد که داخلش نقدها و مطالب مختلفی از جشنواره بود از جمله یکی از بخش هاش نقدی بر همین فیلم بود که واقعا با خواندنش حالم به کلی خراب شد،نقاد"عزیزمون"با خودشیفتگی تمام،بیانیه ای از طرف همه مردم صادر کرده بود که واقعا من مانده بودم چه طور میتوانند انقدر راحت به شعور همه کسانی که این فیلم را دیدند توهین کنند و چاپ کنند یک نقد میتواند کاملا مخالف نظر من باشد که این هیچ اشکالی ندارد اما نباید به توهین کشیده شود ای کاش نقاد ما این را میدانست،ای کاش...البته جای خالی صندوق آرای مردمی هم حس میشد.
در پایان امیدوارم این فیلم در سال جاری بدون هیچ تحریفی ((که تا الان در حق این فیلم شده است))به اجرای عموم دربیاد و دیگر دوستان هم که از دیدنش در جشنواره محروم ماندند،بهره مند شوند.