به گزارش «بانی فیلم»، اولین فیلم بلند آرش برهانی با نام «مرداد» که تولیدش در سکوت خبری به پایان رسید آخرین مراحل فنی را سپری می کند و بزودی آماده پخش خواهد شد. برهانی که پیش از این به عنوان فیلمنامه نویس در تلویزیون و سینمای ایران فعالیت داشته و آثاری چون فیلم سینمایی «کوچه ملی» و سریال تلویزیونی «تاوان» را در کارنامه دارد اولین فیلم بلند خود را به صورت سیاه و سفید تصویربرداری کرده است. طبق شنیده ها این فیلم یکی از نامزدهای ورود به بخش جشنواره برلین است.
این فیلم ویژگی های فیلم های سینمای نئورالیستی و فیلم های خیابانی دهه پنجاه را دارد متقاضی حضور در جشنواره کن و همچنین اکران در گروه سینمایی هنر و تجربه نیز است.
مهدی فریمان، احسان اسدی، مریم مجیدی، عذرا هوشیاری، محمد مظلوم، آیدا جعفری، محمدعلی داوودی، رامین گل سرخی، مریم آهنگر، مهیار مقدم، سعید طاهری، مسعود حیدری، بابک سلیم اسدی، عیسی حسینی، آیدا خدادادی، ابراهیم علیخانی، زینب حسینی، محمد جباری و آدرینا مجیدی و... بازیگران اصلی این فیلم هستند. سایر عوامل اصلی این پروژه عبارتند از: نویسنده؛ تهیه کننده و کارگردان: آرش برهانی، مجری طرح و سرمایه گذار: آذین برهانی، طراح صحنه و لباس: هنگامه آقامحمدی، گریم: پژمان بنفشه خواه، تدوین: محمد علی حیدری، صدا و میکس: حسین وفایی، تصویر: آیدین پدری و جلال وفایی، عکاس: مینا شکور، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز: سعید کاکایی، دستیار دوم: عیسی حسینی، مدیر تدارکات: یاسر صفی پور، مدیر تولید: پروانه زبان فهم.

ماجرایِ پیرمرد را برای ماری تعریف کردم و او خندید. یکی از پیژامه های مرا پوشیده بودو آستینهایش را تا زده بود. وقتی خندید ، باز دلم هوایش را کرد. کمی بعد پرسید دوستش دارم ؟ گفتم : این حرف بی معنی است ، اما به نظرم نه. قیافه اش در هم رفت. اما ناهار را که درست می کردم ، باز الکی خندید ، طوری که بوسیدمش.

(بیــــگانه - آلبر کامو - ترجمه ی محمد رضا پارسایار - نشر هرمس)

حالُ روزِ سینمای ایران خوب نیست

حالِ من خیلی بهتر شده است
دیگر از دستِ هیچکس گله نیست
دیگر آنقدر بی تو شب شده است
که نمی دانم روز، دنیا چیست

حالِ من خیلی بهتر شده است
قلبِ من یک نوار صاف دارد
در دهانم بزاق خشکیده
فحش هایم همه شان کاف دارد

دیگر از درد هیچ حسّی نیست
پرِ دنیاست زندگی در خون
در جوابِ تمامِ پاسخ ها
دائماً ... دیدن ادامه ›› داد می زنم ممنون

دست در دست ، نبض رویِ لبش
و تو هم حقّ زندگی داری
کاش عشقت نفهمد که تو هم
رویِ مچ هات کندگی داری

منتظر مانده ام برایِ دو هیچ
فرضیاتِ جهانِ بی هستت
پوچ بودن درونِ پوچیِ هیچ
بعد هم مرگ رویِ یک دستت

با لباسِ سیاه هم خوبی
تیغُ دستام تویِ یک طشت است
حالِ من خیلی بهتر شده است
وقتِ تشییع ساعتِ هشت است

شبها که میگذشتن از نیمه
دلتنگیایِ من بزرگ می شد
گوسفند میشمردم قبل از خواب
هر کدومش یه گله گرگ می شد

شبها که میگذشتن از نیمه
انگار دیگه بچه نمی موندم
از وقتی فهمیدم خدا خوابه
دیگه نماز شب نمی خوندم

دنیای من پر بود از احساس
با هر کتاب کمرنگ تر می شد
دیونه هایِ ذهنِ آشفتم
احوالشون ... دیدن ادامه ›› هی منگ تر می شد

من بچه ای بودم پر از نطفه
آبستنِ فکرایِ رویایی
چشمامُ می بستم جهان خوب شه
روزایِ خوب میاد بابایی

اون فکرها اوجِ خطر بودن
توو دستِ من آتیش برپا بود
توو دیدِ من تیرگی شبها
تقصیرِ این کمبودِ برقا بود

من هر شبُ با بغض خوابیدم
هر صبح هم با استرس بوده
وقتی که تب می کردم از دردی
تنها فقط یخ کمپرس بوده

دلتنگیایِ من بزرگ موندن
بغضایی که مخصوصِ شبهامه
شبها هنوز از نیمه رد می شن
با حسِ سردی که توو تبهامه

یلدا هم یه شب مثل همه ی شبای دیگه
هیچ فرقی هم نداره ، هیچ فرقی.

البته چند دقیقه زودتر تاریک میشه.

از: 30 آذر 93

دلیلی نیست برگردی , تو به رفتن گرفتاری
دارم می بینم از چشمات چه فکرایی واسم داری

دلیلی نیست برگردی , من این اشکاتُ می شناسم
بیخود دل دل نکن , رد شو , آخه رُ بغضم حساسم

این عادت بود برایِ تو , منُ تا قله می بردی
می گفتم : « استرس داری ؟ » , تو ناخنهاتُ می خوردی

سقوطِ من برایِ تو یه جور حسِ غرور داره
غرورِ تو = سقوطِ من , .... چقدر این وضع ... دیدن ادامه ›› اسف باره

با هر پلکت فرو ریختم , شکستن اتفاقی نیست
برایِ خوابمم حتی دیگه اینجا اتاقی نیست

تمومِ لحظه هات پیشِ یه دیونه حروم می شد
تو عاقل بودی فهمیدی , یه جا باید تموم می شد

اولین تیزرِ آلبومِ "سلولِ شخصی" ِ رضا یزدانی :
http://s5.picofile.com/file/8156724676/Tizere_Sellole_Shakhsi_Reza_Yazdani_Upload_By_JAVAD_BAYAT_.mp4.html

....
با یه چاقو تویِ کـتفم می گذرونم زنـدگی رو
من دارم ادامـــــــه می دم خودمُ به خاطرِ تو
....
یعنی رضا همیشه توو تیزرهاش یه کاری می کنه که جونم به لبم میاد تا آلبومش بیاد.

سیگار کردی در تمام شهر دودت را
در سایه­ ی یک برج خوردی فست فودت را

تکرار می شد توی ذهنت آخرین بوسه
تصویر تیغی بین دندانهای یک کوسه

تصویری از آغوش گرمی توی آغوشت
تکرار می شد حرف هایش داخل گوشَت

خسته از این تکرارها مثل فلز سردی
می گفت در گوشت کسی: ... دیدن ادامه ››
"بازم که بغ کردی"

یک تنگ ماهی مانده از آن حوض کاشی که ...
از کودکی ، پیراهن زرد یواشی که ...

پر می شود تنگ تو را از چیز... از چیزی
که هی درون خاطراتت اشک می ریزی

بی حوصله در سستی بعد از هم آغوشی
مثل چراغی در نوک یک برج خاموشی

می خواستی تا که بمیری اوج لذت را
می خواستی تا بشکند چیزی فلزت را

در دستهایت مرده است انگار تیغی که...
توی کمد، تی شرت های زرد جیغی که...

هی می کشی دست خودت را روی تاریکی
حس می کنی به هیچ چی انگار نزدیکی

یک قطره­ ی سس ریخته بر روی شلوارت
پر کرده حوض کاشی ات را دود سیگارت

با تو تمام خاطراتت باز سردردند
آهسته دارد دست هایت ... کاملا سردند

خیره شدی مثل دو چشمت به سیاهی ها
به کودکی مرده ات در بی گناهی ها

بالای شَهرت آسمان مرداب معکوسی ست
پایین پایت دسته ای از کوسه ماهی ها

...

دارد دوباره می رسد پایانِ تکرارت
یک قطره­ ی خون ریخته بر روی شلوارت

داری به آخر می رسی از درد از دردِ ...
بغ کرده ایُ زندگی در شهر بغ کرده

کز می کنی در آنچه بودُ آنچه که هستت
جان می دهد سیگار بعدی دست در دستت


(محمد حسینی مقدم)


---------

لینک دانلود دکلمه ی این اثر با صدایِ شاعر :

http://s5.picofile.com/file/8156668192/Mohammad_Hoseiny_Moghaddam_Sigar_Kardi.mp3.html

نشسته بودُ دو دستش هنوز زانو بود
نشسته بودُ خدایش به شکلِ بانو بود

کمی که از نفسش مانده بود سمتِ زمین
نشسته بودُ زمانش دو نیم گشتُ همین-

- دقایقِ پرِ وحشت ، اسیرِ پنجه ی باد
هزار مرثیه در خود ولی به ظاهر شاد

ترشح غمِ چشمانِ تا ابد ثابت
که اجتماعِ نواقص و سیمِ شب رابط

و کَند روی سرش یک کلاه شکلِ قفس
نشسته ... دیدن ادامه ›› بودُ نفس میکُشید رویِ نفس

شبیه بود به کسی که نمرده بود انگار
به تکه هایِ پنیرِ نشسته بر منقار

به نایلونِ پرِ خون از فشارِ گیجی مرد
به پیرمردی که خودکشیِ خود را کرد

به شاهراهِ حیاتی برای مرگِ مگس
به خشمِ پر شده از عشق تویِ یک کرکس

شبیه خود که نه تنها شبیه هیچ کس نیست
و این سوالِ مزخرف : که واقعاً "من" کیست؟

نشسته بودُ دو دستش به شکلِ مردی بود
نشسته بودُ خدایش خدایِ دردی بود

گفتم : "هنوز مستِ شبِ گذشته ام. تو عجب شرابی هستی"
خیلی دلم می خواست بدانم که چه احساسی دارد. وقتی مرا بوسید دیگر چشم هاش را نبست تا تاثیر بوسه را در صورتم نگاه کند. بدجنسی کرده بود. اگر از من می پرسید خودم می گفتم چه احساسی دارم.
گفت : " چه بویِ خوبی می دهی "
گفتم : "تویِ یقه ام گل یاس میریزم"
نفسش بویِ باد میداد ، بویِ باران. خنک بود و دهانش بویِ چوب می داد و من یکباره میانِ دست هاش شعله ور شدم

(سمفونی مردگان - عباس معروفی)

پانته آ بهرام ، پانته آ بهرام ، پانته آ بهرام
چرا انقدر آخه خوبه این پانته آ بهرام

آقا من فضاهایِ کارایِ بهرام توکلی رُ دوس دارم خب. توو 90% مواقع کاملا ناراضی از سالن سینما (البته بعد از دیدن فیلم ایرانی) میام بیرون ولی بهرام توکلی کاری می کنه با من که نمی دونم چرا خوبه آخه. وجودش و اینکه هنوز داره فیلم میسازه برا سینمایِ ایران مصداقِ این مصرع از کارِ روزبه بمانیِ بزرگواره :

من نور می بینم هنوز این کورسویِ روشنُ

اینکه هنوز
برایِ عبور از خیابان
طرفین را نگاه می کنم
امید به بودنم نیست

نگاهِ تو
در امتدادِ آخرین اتوبان
سوسو می زند

کمی پلک بزن تا
آخرین شواهدِ مرگِ من
پلهایِ عابرِ پیاده شوند

تهش هیچی نیست , هیچی ....

از: دوم آذر هزار و سیصد و نود و سه

وقتی که قلب خون رُ به سمتِ خودش برمیگردونه می تونه مغز رُ فلج کنه

(House of Cards - S 2 - E 11)