(( کرگدن؟ آقای سیمپسون و بانو ... ))

کرگدن، نمایشی است با طراحی ژیگانتیسمی(غول پیکرانه) و انیمیشنی که در پاساژهای رفت و برگشتی سیرک گونه،تقطیع می شود.
کاربرد اشیاء و احجام بزرگتر از حد معمول، از ویژگی های طراحی، ملکی جو است. اما آیا این طراحی، تمثیلی است از ناظری (طراح) که ذره بین اش را بر روی اجزاء نمایش اش گرفته تا با بزرگنمایی عدسی نگاهش، حقایق و معانی دلالتمندی از اندیشه های اثرش را بررسی و در معرض ذهن مخاطبانش قرار دهد؟
به نظر می رسد این شکل طراحی بیشتر به دام نوعی خودشیفتگی متفرعنانه ، ناشی از تخیل جلب نظر فوری و دایمی مخاطبانش گرفتار آمده ، غافل از اینکه کارکرد هیجان زای آن ممکن است بعد از تکرارشدگی روی صحنه عملکرد حسی خود را از دست بدهد و در اینجا است که با فقدان اندیشه ملموس یا نقصان کارکرد مفهوم سازی و معنایی در فهم کلیت اجرا نارسایی و خلل ایجاد ... دیدن ادامه ›› می شود.
**
کرگدن با نگاهی به نمایش معروف اوژن یونسکو دراماتورژی و طراحی شده است.آقای ملکی جو اعلام کردند متعهد به متن یا شخصیت نمایشنامه نیست و شخصیت ها ارتباطی با نمایشنامه ی یونسکو ندارد. این کارگردان ادعا دارد به عنوان کنشگر بخشی از تاریخ و فرهنگ و روح زمانه خود در جغرافیایی به نام خاورمیانه و ایران متعهد به روایت این دوره خواهد بود..
پرسشی که به وجود می آید این است که چرا این کنشگر فرهنگی ایرانی(آقای کارگردان) در سال 1394 روایتش از کرگدن یونسکو دهه ی 60 اروپا را با شخصیت های کارتونی مانند هری و مارچ سیمپسون ،مرد ویترویوسی داوینچی و... و اسامی ژان و برنژه ..قاب بندی می کند .آیا روح محیطی-وطنی در آن می دمد؟
شاید قهرمانان دوران کودکی او کارکردهای بازآفرینی شده ی یونسکوی از کار افتاده ! را جبران می کند....
این روایت تازه از کرگدن شدگی ،استحاله شدن و مسخ شدگی را در قالب کدام شخصیت یا اکسسوار باید مفهوم سازی و تفسیر نمود؟
آیا به راستی این آدم ها(شخصیت ها؟) به واقعیت تحمیل شده درون شان تبدیل می شوند؟ این واقعیت ها کدام اند و به چه شکلی روی صحنه ظاهر شده ؟ به نظرم واقعیت ها و اجبارشان اصلا بر آدم ها روی صحنه اجرایی نشده است.
شخصیت ها و شخصیت پردازی در این نمایش به معنای بازشناسی ماهیت آنها قابل تشخیص نیست و این موضوع ربطی به کاریکاتوری بودن آنها ندارد.
برای من مجموعه حرکات و نشانه ها و طراحی های در این نمایش معنای مشخص و فلسفه ای که کارگردان در بروشور نمایش تحت عنوان باز آفرینی ^کارکردها^ مدعی آنها است ،دلالت نمی دهند
**
مهره ها، گربه، پرگار نقره پوش،گونیا، سیمپسون ها ، نوارکاست و دستگاه ضبط صوت ، تلوزیون، معمار یونانی و....همه جمع شده اند تا کلان روایت" کرگدنیسم" یونسکویی را ساخت شکنی کنند؟ اصرار بر تئوری مرگ مولف رولان بارت از روایت کرگدن یونسکو برای چیست؟ اگر قرار است یونسکو اجرا نشود آیا استفاده از نام او نوعی اعتبارگیری برای توجه به این نمایش نیست؟
**
روایت های بازشکنی شده !!
تلوزیون بزرگ ، نماد رسانه جریان اصلی است نهایتا آقای رییس یا همان پدر سیمسون ها را از فاز انسانی بدل به کارتونش می نماید. آیا این اتفاق به معنای مسخ شدگی و تغییر ماهیت وجودی انسان در جهان موجود بازنمایی شده است؟ از طرفی شخصیت سینا رازنی که سرانجام در قالب مرد ویترویوسی تجلی می یابد و در درون دایره می چرخد ، استحاله می یابد؟ یا رستگار می شود؟ باز هم مشخص نیست...
***
بازیگران در کرگدن بدن آماده و حرکات کارشده و هماهنگی دارند. طراحی لباس،ابزار دکور،گریم بسیار حرفه ای و البته در نوع خود کارکردی است. زحمات طراحان از نظر دور نمی ماند. موسیقی نمایش به نظر من کمکی به فضای مشنگ و گنگ کار نمی کند و به عنصر کسل کننده ی آن بدل شده است.
کرگدن از نمایش مسخ ملکی جو ،پیشی نمی گیرد. امید که شیفتگی نسبت به برخی ایده ها و طرح ها ،زمینه ی خلاقیت رو به جلو را در جناب کارگردان خلاق، مسدود نکند.