خوشحالم که نمایش ترانه های قدیمی را در شب اول اجرا دیدم.انقدر به دلم نشست که دوست دارم بارها و بارها به تماشایش بنشینم...اما باید تنها به خاطره ی خوشی که در دلم گذاشت بسنده کنم و دلم برای شخصیت هایش تنگ شود...تنها می مامند یک خواهش...اقای رحمانیان دوست داشتنی باز هم نمایش هایتان را برای ما در ایران به صحنه ببرید...