با سلام به همگی
کارای سجاد افشاریان مخصوصا کارای محیطیش یه جورین که در حین اجرا کاملا آدمو درگیر میکنه و تو ناخودآگاه آدم رسوخ میکنه، بعدا هم هر وقت میخای بهشون فکر کنی چیزی یادت نمی آد ولی هر از گاهی از لابه لای خاطراتت و ناخودآگاهت قد علم میکنه و تو رو غافلگیر میکنه و تو رو میبره به حال و هوایی عجیب غریب، درست مثله "صد سال پیش از تنهایی ما".
در ابتدا چون زیاد با کافکا آشنا نیستم دو به شک بودم که کار رو ببینم یا نه ولی از اونجا که کارای سجاد رو دوست داشتم و دارم و کاراش رو پیگیری می کنم، کارو دیدم. کار زیاد حول کافکا نیست و کافکا صرفا بهانه ای است.
متن این کار جوریه که در طول نمایش به جملاتی میخندی که خوندنشون روی کاغذ حتی لبخند هم فکر نکنم روی لب آدم بیاره، و این هنر سجاد افشاریانه که میدونه چه جملاتی در فضا و حال و هوای نمایش میتونه آدم رو بخندونه. در لابه لای این متن هم به مطالبی اشاره میشه که کاملا ملموسه و تاثیرگذار.
بازی سجاد عزیز هم بسیار خوب بود و خیلی راحت و باورپذیر بود.
مرسی از همه ی عوامل کار برای حال خوبی که به من دادند. امیدوارم که کار تمدید بشه تا بتونم دوباره بیام کار رو ببینم.