خانه آقای کرمی می تواند همان خانه و خانواده هایی باشد که همیشه برای مقایسه کردن انتخاب میشوند...
مردم شانس دارن .... آقای کرمی خونواده داره ما هم خونواده داریم... زنشو ببین... پسراشو ببین.... از خونه اونا صدا بیرون میاد که اینهمه ما داد میزنیم ....
آبروداری کنین...


خانه آقای کرمی رو ببینید ....

مجید :ببین اینجا رو .
کیکاووس (مجتبی ) :خب...
مجید : پنج سال پیش من تو این پست بازی میکردم...

من چت نیستم....


این نمایش آدمو تو لحظه های اول چت میکنه... نمایش نامه... دیالوگ ها... ریاضیات.... نه کیلومتر.... بازی یک نفس ... یک نفس.... نمایشی که تو رو به جای اون بازیگر زنجیر میکنه به صندلیت...

ته انقلاب ... سر آزادی.... دربست....

بچه ها این چیزایی که میگم مال قبل انقلاب کلا همه چیز مال قبل انقلابه... خونه همین دوستمم قبل انقلاب چهارراه ولیعصر بود...

زدن ،کتک زدن
زدن ،سرنگ زدن
زدن ،زیر آب زدن
زدن...

من یک سوالی از جمع حاضر می پرسم : اساسا ملی شدن صنعت نفت کار مصدق بود؟

نظام جایگزینی....

چه اتاق فکرای قوی دارن....

وحید: لامصب پرسپولیس تو زمینه ...
امید: همون یه عابدزاده کافیتونه...
وحید: عابدزاده کجایی؟
امید: یه جوری میگه انگار آبادانیه،استقلالیه دیگه...
وحید: یه وقتی یه زمانی... برادر من...
امید: روح استقلال تو رگاشه...
وحید:میگن خون فلانی تو رگاشه... اصن روح میتونه تو خون باشه؟ کاشکی نمی گفتن بی سوادی ریشه کن شده....

تساوی ایران -استرالیا بازی برد-باخت!

استیضاحی برای دیدن یک نمایش...

ده، نه ،هشت، برزیل، شش،پنج ، پرسپولیس ،سه، دو یک....
این چیزی بود که توی سالن داشتم زمزمه میکردم و منتظر ضربه آخر عابدزاده به توپ بودم تا بازی تموم بشه و
آمبولانسی که قرار بود سرور جون رو ببره، رسیده باشه...
قرار بود سربازایی که برای حفظ صیانت مملکت لب مرز منچ بازی میکردند، مرخصی برن رو شاد کنه...
بالاخره امین بتونه سر برانکارد رو بگیره و ... دیدن ادامه ›› با مهارت های فنی ،خرج خانواده شو در بیاره...
و شاید بیتا برگرده تا دور افتخار و حرکت آهسته گلها رو تماشا کنه و مهریه خودشو طلب کنه....

وقتی سالن رو ترک میکردم نفس عمیقی کشیدم و یادم افتاد که تمرینهام رو باید سر موقع انجام بدم، استاد خودش بهم گفت بهتر شدم....
نمایشنامه کاملا امروزی تو بستر وقایع دیروز بود،روایت همه زندگی های غمگین تو لحظه های خوش بازی که اصلا" مهم نبود،ما که ۲۰ سال نرفتیم جام جهانی حالا بشه ۲۴سال،بشه ۳۰سال،بشه ۵۰سال....
بازی بازیگرها پر بود از فلش هایی که میتونست گذاشت و تکی تکی نگاهشون کرد و لذت برد...
کلمه بدون فلشی که میتونه حق مطلب رو بیان کنه کلمه "عالی" ،اینو چند بار تکرار کنی حس خوب اجرا رو کاملا" منتقل میکنه تئاتری که گاندی و هدایت و رضاشاهرودی و ماشین پلیس داره و بازیگرانی که سالن رو طی طریق میکنند تئاتری جالبه به اسم ایران استرالیا که من از دیدنش شاد شدم و ۳۶۰ درجه تو ۲ ساعت که نیم ساعت گذشت به جز اون ۸ دقیقه نفس گیر که اندازه یه کنسرت گذشت، حالم عوض شد.

ما داریم با همون سیستم بازی میکنیم فقط ظاهر و عوض کردیم...

ندیدن این نمایش به ولله جفاست...