عااالی بود. بسیار دیدنی و جذاب و متفاوت. خسته نباشید آقای پیروزفر. خیلی لذت بخش بود.

خسته نباشید جانانه به همه عوامل اجرایی گروه. نمایشی متفاوت, دوست داشتنی و پر معنا. 4 روز بیشتر تا پایان نمایش باقی نمونده. دوستانی که هنوز فرصت دیدن نمایش رو نداشتن, این نمایش رو از دست ندین.

میلاد محمدی عزیز دیشب کارت رو دیدم. اصولا بعد از کار «چهار نمایشنامه...» بود که با کارات آشنا شدم و چون از کار قبلیت بسیار بسیارخوشم اومد, مشتاق بودم که حتماً این اجرا رو هم ازت ببینم و الان که دارم می نویسم بسیار راضیم که نمایشت رو دیدم.
نمایشت خیلی ساده, موجز و مفید از دغدغه هایی گفت که خیلی از جوون های این دوره زمونه باهاش درگیرن و حسش می کنن. دیدن این دست کارا خیلی خوبه و پرداختن و به اجرا بردنشون خیلی بهتر و سخت تر...؛ هم از این جهت که کمتر به این موضوعات به این شکل صمیمی و بی تکلف و به قول معروف خودمونی و فارغ از لوس بازی و لوث شدن پرداخته شده و هم از این جهت که باعث میشه کمی بیشتر فکر کنیم. هم اونایی که روابط خوبی در زندگیشون دارن و هم اونایی که به مشکل خوردن تو رابطشون.
اماااااا... حیف که نمایشت تعداد کمی بیننده داشت و بازم حیف که تحت فشار هستین از سوی سالن برای اجرای شب های آتی. واقعاً دم خودت و همه دوستات که تو این نمایش دارن هر شب با انرژی فعالیت می کنن و نبود تماشاگر تو کیفیت کارشون تأثیر نمیزاره گرم. خسته نباشید به همه گروه نمایش میگم. امیدوارم همیشه همین طور پر انرژی و موفق باشین همتون.
به هر حال میلاد حان, بی صبرانه منتظر کارای بعدیت هستم و برات آرزوی موفقیت و سلامتی دارم.
دوستان تیوالی عزیز, این نمایش کار بی ادعا و قشنگیه. اگه فرصت کردین حتماً یه سری به خانه هنرمندان, سالن استاد انتظامی بزنین واسه دیدن این کار و حمایت از ادامه اجرای اون. به نظرم می تونین نکات خیلی خوبی از دل کار بدست بیارین.

یه نمایش پر انرژی, شاد و جذاب با بازیگران عالی و متن خوب و منسجم. فقط کاش سالن بزرگتری در اختیار داشتن تا میزبان چشمان بیشتری بودند. ایشاله همین امسال در سالن بزرگتری این نمایش رو به اجرا ببرید تا نمایشی که پتانسیل دیده شدن رو داره, بهتر و بیشتر دیده بشه.
دمتون گرم دوستان گروه بیدل؛ عالی بودین همتون. خسته نباشید به خاطر انرژی بالایی که به احترام تماشاگر و تئاتر برای کارتون صرف می کنید.
برقرار و کامروا باشید.

بسیار نمایش زیبایی بود و واقعاً ارزش دیدن رو داره این نمایش. سپاس فراوان از جناب آقای آهنین جان عزیز که این متن رو با این دقت و وسواس زحمت کشیدن و به نگارش در آوردن که پر بود از استعاره ها و نمادهای جالب و عمیقی که نمایش رو آروم آروم به یه اوج قابل ستایشی برای تماشاگر رسوند که صرفاً از یه حالت داستان گویی در بیاره و تماشاگر رو وادار به رمزگشایی از تک تک نمادهایی که در طول نمایش ازشون استفاده شد کنه.
و چقدر لذت بخش بود حرکات هماهنگ بازیگرا که نشون از انگیزه بالای این عزیزان می داد که حقشون بود واقعا تشویق های بعد از نمایش و مطمیناً حقشون در آینده بیشتر از این ها خواهد بود؛ مخصوصاً که در کنار انگیزه بالاشون, از همراهی استاد ارجمندی بهره می برند که کار شاگرداش رو هر شب ایستاده از گوشه سالن به دقت زیر نظر داره تا باعث رشد هر چه بیشتر این دوستان بشه.
موفق باشید و برقرار جناب آقای امیر کاوه آهنین جان عزیز و گروه موفقتون

یه نمایش موفق در برخورد با تماشاچی, با بازی های بسیار بسیار خوب. نوید محمد زاده حرف نداره, هر نقشی رو اجرا کرده به نحو احسن و با انرژی سرشارش تونسته بسیار عالی درش بیاره و باور پذیر و مسلط باشه تو اون نقش. پوریا رحیمی سام که امسال هم دو تا کار از ایشون در جشنواره فیلم فجر دیدم, خیلی شیرین و مسلط از عهده نقششون بر اومدن. طراحی صحنه و کور متفاوت و جالب بود برام. کار ریتم خیلی خوبی داشت که از نقاط قوتش بود. خوشحالم که این نمایش دیدم و خسته نباشید به همه عوامل محترم اجرا مخصوصاً نوید محمدزاده دوست داشتنی.

تکرار یه تجربه دلنشین با یه نمایش خوب همراه با یه گروه گرم, صمیمی و بی ادعا که مطمیناً در آینده ای خیلی نزدیک, کارهای خیلی خوب دیگه ای هم ازشون خواهیم دید. میلاد محمدی عزیز باز هم بهت خسته نباشید میگم و دستت را می فشارم که این نمایش خوش دست رو تو سالنی اگرچه کوچک از نظر فضا که به نظرم اصلاً حق تو و تیم خوب و نمایش دوست داشتنیت نبود به اجرا بردی؛ اما امیدوارم بزرگی اسم استاد مسلم بازیگری, استاد انتظامی که رو این سالن بود واستون خوش یمن باشه در سال های پیش رو و کارهای خوبی ازت ببینیم در سالن های بزرگتر و کیف کنیم مثل تجربه دیدن این نمایش... برای بار دوم کارت رو دیدم و تشویق کردم دوستام رو واسه دیدن این کار و اومدیم و دیدیم و همگی لذت بردیم.
و اما دوستانی که کار رو ندیدین, پیشنهاد می کنم تو این دو روز باقیمونده تشریف ببرید و از دیدن این نمایش لذت ببرید. مطمین هستم پشیمون نمیشید که هیچ؛ کیفور هم میشید حسابی...
گروه دوست داشتنی نمایش, مجدداً همگی خسته نباشید.

امکان خرید بلیط این نمایش تموم شده آیا؟برای روزهای باقیمانده چطور باید بلیط تهیه کرد؟

من اینکارو در اولین اجراش تو جشنواره امسال دیدم. کار خیلی قشنگی و میلاد محمدی تونسته به خوبی تماشاچیا رو با کارش همراه کنه.
در مورد خود کار باید بگم که کار در 4 اپیزود جدا از هم اجرا میشه. هرکدوم زاویه های مختلفی از روابط آدم ها رو به تصویر می کشه و سعی داره حرفش رو در پس واژه های طنز و در یک فضای طنزآلود بیان کنه؛ اپیزود اول و دومش رو بیشتر از بقیه دوست داشتم. اپیزود آخر هم تسلط خوبی رو می طلبید که آقای سعید محبی امین به خوبی از پسش بر اومد و البته اجرای اون اپیزود با اون ریتم هم خیلی جالبه و هم واقعاً سخت.اپیزود سوم رئال ترین بخش نمایشه که خوب از کار دراومده, اما یه حرفایی دارم در موردش که ترجیح میدم بعد از دیدن کار با دوستان مطرح کنم.
نمایش با فضای متفاوت و خاصی شروع میشه که اگرچه بخش اول با فضایی انتزاعی شروع میشه, اما به شدت نمود عینیش رو در روابط و رفتارهای متقابل خودمون میتونیم لمس کنیم.
به هر حال امیدوارم از این کار استقبال خیلی خوبی بشه؛ چون از دید من یکی از بهترین کارهای جشنواره امسال بوده که حقشه دیده بشه. مطمینم دوستانی که کار رو میبینن از انرژی که تو این کار و بین بازیگراش هست راضی میشن و با رضایت سالن رو ترک میکنن.
برقرار باشید

خیلی خوشحالم که این نمایش پر مغز و دوست داشتنی با تمدید دوره اجرا به دلیل استقبال خوب تماشاگر روبرو شده و ضمناً توصیه می کنم به دوستانی که این کار رو ندیدن, حتماً تشریف ببرن و این نمایش رو تماشا کنن.
پایان بندی کار رو خیلی دوست داشتم و انتظارات رو در کل نمایش از شروع تا پایان بالا نگه داشت. بازیگرای نمایش خیلی خوب بازی کردن, دکور و صدا ساده بود و به نظر من اصولا این نمایش با کارگردانی و بازیگرای خوبی که داشت چندان از اون نظر لطمه نخورد.
تحسین و تمجید از این نمایش بی دلیل نیست؛ امیدوارم ببینید و لذت ببرید...

گاهی فکر می کنم بی تحمل شدن ما از کجا شروع شد؛ کی شد که ما صبرمون رو از دست دادیم و بدتر از اون انصافمون رو...چی شد که به یه منتقد ثابت تبدیل شدیم بی اونکه حرکتی و اراده ای برای بهتر شدن داشته باشیم.
روی صحبت من با اندک تماشاگرای محترمی که متأسفانه رو به فزونی می ره تعدادشون؛ بر خلاف آنچه گمان می شد اتفاق بیافته...
سوال دارم؛ چی می شه ما به تپق زدن یه بازیگر امتحان پس داده و بازی به گمان بعضی دوستان ضعیف یک کارگردان صاحب سبک تو یه اجرای 2 ساعت و اندی اونم هر شب ایراد می گیریـــــــــــم, ایراد می گیریــــــــم و بازم ایراد می گیریم؛ اما به صدای گاه و بیگاه گوشی های موبایلمون از گوشه و کنار سالن تئــــــــــــــــاتر؛ بله تأکید میکنم تئــــــــــــاتر توجهی نداریم. اونم علیرغم اینکه نه تنها بارها این جمله رو پیش از شروع نمایش هایی که دیدیم شنیدیم که لطفاً گوشی های همراهتون رو خاموش بفرمایید.(این حرکت وقتی بیشتر درد داره که تو تئاتر شهر نشسته باشی, صدای بانو ژاله علو رو بشنوی و بازم توجهی نکنی؛ آخ درد داره دیدن این صحنه ها...)
دوستان خواهش داشتن از بهمن فرمان آرای بزرگ که به نوعی و به سبکی, به اعتقاد من برای هنر مملکت خودش زحمت کشیده و پاش وایستاده, خواهش کردن از ایشون که بازیگری رو ببوسه و کنار بزاره؛ دوستان عزیز؛ ایشون نه وقتشو داره و نه کهولت سن اجازه میده بهشون که بخواد در این مقطع دنبال سودای بازیگری با همه زرق و برق های واقعی و دروغینش بره و حتی بخواد این عنوان به ایشون تعلق بگیره. 5 دقیقه اجرا از یک اجرای 120 دقیقه ای واقعاً دغدغه ما شده, واقعاً شده باگ نمایش؛ واقعاً انصافه ما این همه در موردش گپ بزنیم...امیدوارم سال های سال سلامت و تندرست باشن جناب فرمان آرای عزیز؛ ولی با تغییر نگاهمون به این سمت ... دیدن ادامه ›› که ایشون برای اولین بار در این سن و سال خواستن تجربه بازی تو کار خودشون و در نقشی نه چندان تأثیرگذار در طول داستان چند دقیقه ای با مخاطبش هم نفس شه, شاید باعث شه برخی از منتقدین ایشون مثل من از دیدنشون روی صحنه لذت ببرن؛شاید...
سرفه ها, خنده ها, پچ پچ ها, حرف زدن ها, تحلیل ها در حین اجرای تئاتر, خوردن تنقلات بله محض نمونه تخمه شکستن ها اونم در ردیف جلوی تئاتر و .... و ..... و..... باعث میشه آدمی گاهی کلافه از این همه رفتارهای زننده, بازم با خودش این سوال رو مطرح کنه که: واقعاً چی شده و از کی و کجا ما آدم هایی مدام منتقد, بی تحمل و بی انصاف شدیم که تنها و تنها ایرادات غیر از خودمون رو میبینیم...
زیاده سخن نمی گم و عذرخواهی میکنم از تک تک تماشاگرای فهیم هنر کشورمون که تحمل می کنن رفتار اندک تماشاگرنماهای بی انصافی که به رفتار خودشون در فضای هنری نگاهی نمیندازن.
و در آخر: "خدایـــــا! پناه می برم به تو از این همه انسان های ساده و معمولی"
به امید اعتلای روز افزون فرهنگ و هنر این مرز و بوم
پاینده و سلامت باشید

از این نمایش هر چقدر تعریف شه بازم کمشه...خسته نباشید به سرکار خانم ماهیان بابت این نمایش دوست داشتنی و همه چیز تمومشون. خسته نباشید به تک تک بازیگرای بسیار خوب این نمایش که الحق عـــــــــالی نقششون رو ایفا کردن و حسی عمیق و باورپذیر به بیننده انتقال می دادن. جا داره از خانم صدری هم بابت نویسندگی این اثر فخیم تشکر شه...
هم هموایی رو اگرچه برای بار دوم دیدم, اما هوای اون خیلی محاله از سر بیرون بره و این به نظرم همون چیزیه که دیدن این نمایش رو برای بارها و بارها لذتبخش می کنه.
از تک تک عزیزانی که این نمایش رو با زحمتشون برای دیدن و تماشا کردن روی صحنه تئاتر آوردن, بی اندازه سپاسگذارم