طراحی صحنه ساده اما تاثیر گذاری بود .

صحنه پایانی بسیار جالب بود .

بازیگری احسان قره داغی و راحیل فلاح فر بسیار پخته تر از سایر بازیگران بود و انگار موقعیت را بیشتر درک کرده بودند .

من معتقد هستم که اگر نمایشی قرار است سمبولیست و یا نمادین باشد ، باید مخاطب متوجه آن نماد ها بشود . در این نمایش گاهی وقت ها مخاطب برخی از نماد ها را درک نمی‌کرد .