با سلام. دیروز و به اتفاق دوستان به دیدن این نمایش رفتم. از نظر من که در زمینه های دیگر هنر فعالیت می کنم دیدن تنها نام میکاییل شهرستانی به عنوان کارگردان می تواند انگیزه ی خوبی برای دیدن یک نمایش باشد و دیدن صندلی های خالی سالن دوباره این حقیقت تلخ را یادآور می شود که هنر در مملکت ما نه از دید عوام بلکه از طرف خود هنرمندان ما نیز مهجور مانده است. چرا باید صندلی های سالنی که شاید صد یا صدو بیست نفر هم گنجایش ندارد خالی بماند؟ حتی اگر من استاد هنر ،برای یک روز هم که شده برای کلاسم برنامه دیدن تاتر بگذارم آیا باز هم صندلی های تاترهای ارزشمند ما خالی خواهد ماند؟
در هر حال از دیدن این نمایش زیبا با متن فوق العاده ی اکبر رادی، کارگردانی حرفه ای استاد میکاییل شهرستانی و باز ی خوب و قابل تحسین بازیگرانش بسیار لذت بردم هر چند در پایان درد دل و گله مندی آقای شهرستانی از اسباب رسانه و خبرنگارانی که می آیند و می روند وحتی یک عکس یا گزارش از این تاترهای مستقل هم در جایی از آنها دیده نمی شود این لذت را به افسوس تبدیل کرد. به امید توفیق روز افزون برای تمام هنرمندان سرزمینم