باعرض سلام و احترام ،
دیروز19/4/94 برای دومین بار به دیدن نمایش رفتم ، این کار از اون کارهایی که باید چندین بار به دیدن اش رفت تا هر بار از بار قبل بیشتر لذت ببری ، نمایش و متن آن شبیه یک شربت غلیظ که با یک بار دیدن قابل بلعیدن نیست . همین جا لازم از گروه نمایش به خاطر در اختیار گذاشتن متن کامل نمایش تشکر کنم واقعا کار زیبا ،لازم و بجایی بود که من تا به حال ندیده بودم .
اجرای این متن به دلیل اینکه دو منولوگ مجزا است و بیشتر حالت ذهنی و توصیفی دارد تا اینکه زمان بندی و داستان داشته باشد کار بسیار سختی است،که خوشبختانه گروه از پس آن بر امده است . حتی خواندن متن هایی که بر پایه جریان سیال ذهن میباشد سخت است چه برسد به اجرای آن . فضای خالی و سیاه صحنه به شدت به درک فضای ذهنی شخصیت ها کمک میکند و بیننده را کاملا در سردی ، تاریکی ، تلخی و ترسناکی موقعیت شخصیت ها فرو میبرد ( از بعضی از دوستان که باهم بودیم شنیدم که ترسیده بودند ). برای هرچه بیشتر لذت بردن از کار به قول آقای اخباری بیننده باید :یه کمی اهل هنر ، یه کمی تاریخ ، یه کمی سیاست ، یه کمی خشونت ، یه کمی روشنفکری ، یه کمی نشانه شناسی و یه کمی اسطوره شناسی باشد ( البته یک مقدار بیشتر از یه کمی ) تا بیشتر لذت ببرد . مورد دیگری که برای من بسیار جالب بود آیینه وار بودن نمایش بود که خود خود خود بیننده و درونی ترین افکار و احساسات را با تمام غرایض و خواسته ها و امیال به خودش نشان میداد و احساس میکردی که بی نقاب ( امان از این نقاب ها ) و بی تکلف در میان جمع به نظاره خود نشستی . در مورد این کار زیاد میشه گفت و نوشت ولی بهتر است که لذت کشف و شهود ما بقی داستان را برای دوستانی که هنوز کار را ندیده اند خراب نکنم و به همین اندازه اکتفا کنم .