یه نقد خارج از متن به نمایشنامه وارد هست و اون این که بر خلاف ادعای نمایشنامه، کریم شیره ای یک مبارز و مصلح اجتماعی نیست که با طنز حرف هاش رو بزنه. اصولا کارکرد تلخک ها و دلقک ها ایجاد سوپاپ اطمینان بوده و هست و نه تنها هیچ نقشی در اصلاح اجتماعی ندارن بلکه بر ضد اون عمل می کنن چون جلوی کنشگری اجتماعی رو میگیرن. و باز برخلاف ادعای نمایشنامه کریم با همه دربار به ویژه شاه و نور چشمی ها شوخی نمی کرده و اتفاقا ابزاری در دست شاه برای کنترل درباریان و به جان هم انداختن اون ها بوده که ضرب المثل خر کریم رو نعل کردن باب میشه. که اگر کریم حاضر به پذیرش رشوه برای ضایع نکردن فرد در جمع نبوده، اصلا چنین ضرب المثلی ایجاد نمیشد.
در مورد خود نمایش باید بگم که تنها موردی به شدت برای من آزار دهنده بود صرف نظر از قدرت بالای القا حس و کنش بدنی، لهجه بازیگر بود. در مواردی که به جای افرادی مثل ناصرالدین شاه، یکی از زنان دربار و... صحبت میشد لهجه کاملا درست بود ولی لهجه در زمانی که به جای کریم صحبت میشد نه اصفهانی بود (که باید می بود) و نه فارسی به اصطلاح معیار.
متن نمایشنامه لایه های قابل قبولی داشت ولی چون سعی کرده بود از کریم فردی فرهیخته بسازه که اصلا با شخصیت واقعی کریم که فردی لمپن بوده تطابق نداشت برای من متن رو غیر قابل باور می کرد.
طراحی صحنه درست و به جا بود، طراحی لباس هوشمندانه بود، طراحی صدا دوست داشتنی بود، کارگردانی خوب بود، در مجموع توانایی بازیگر خوب بود، نور پردازی خوب بود و در یک جمع بندی نمایش ارزش دیدن داشت.