مدت‌ها بود که با اثری رو به رو نشده بودم که منو به هیجان بیاره و حالم رو تغییر بده.
استفاده‌ی جذاب و البته بسیار هوشمندانه از فرم‌ها، حضور درست و قوی بازیگران، فضاسازی درجه یک و در مجموع شسته رفته بودن کار منو مجذوب کرد.
امشب نیرویی درونی به دور از تعارفات معمول در پایان اجرا منو وادار به ایستادن و تشویق این گروه کرد. دلم می‌خواست ساعت‌ها بایستم و برای این همه جسارت کف بزنم. دلم می‌خواست فریاد بزنم که یافتم! این یک تئاتر انتزاعی بود.
امشب چیزی رو روی صحنه دیدم که باید باشه.
من به آینده‌ی این تئاتر، این شعور، این بینش و از همه مهم‌تر این جرأت و جسارت عجیب امیدوارم.