در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال Mahya H | دیوار
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 03:40:14
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
Mahya H (mahya_h)
درباره فیلم بعد از رفتن i
کار از فیلمنامه و پرداخت ضعیف به کاراکتر ها خیلی ضربه خورد.
شخصا بعد از پایان فیلم سوالات زیادی در ذهنم حل نشده بود
و کاش پایان بندی مورد نظرشون رو حذف نمی‌کردن و می‌ذاشتن فیلم پایانی داشته باشه شاید بهتر میشد.
چون هر پایان بازی، لزوما هوشمندانه نیست‌‌ اما متاسفانه انگار پایان باز گذاشتن توی کارهای امروز مد شده.
یه سری مونولوگ ها توی تیزر های تبلیغاتی فیلم دیده بودم که در فیلم نبودن، نمیدونم چرا توی تدوین حذف شدن.
چون به نظرم به درک بهتر کاراکتر ها کمک می‌کرد و باید می‌بودن.
نمیدونم نسخه ای که در جشنواره یا سینما نمایش داده شد، با نسخه اکران آنلاین تفاوتی از این جهت داره یا نه!
با همه این ها
بازی های قابل قبول مخصوصا بازی خانم پناهی‌ها و کست خانواده ای که ساخته بودن، جالب بود.
لانگ شات ها و قاب بندی های کار، ... دیدن ادامه ›› زیبا بود و از همین که از جلوه ها و لوکیشن های متفاوت و خلاقانه ای استفاده کرده بودن، قابل تحسینه.
کاش این فیلمنامه با پرداخت بهتر و ریتم تدوین بهتر، حیف نمیشد چون پتانسیل بهتر بودن رو داشت.
Mahya H (mahya_h)
درباره فیلم کوتاه روز زوج i
-ضمناً امروز زوجه، تو ام فردی.
+دیگه قسمت بعضیا این‌‌ طوریه که فرد باشن.
-فرد بودن خیلیم خوبه.
مخصوصا وقتی سربازی...!

دیالوگ های کوتاه اما تاثیرگذار...
فضاسازی دوست داشتنی و قاب های هنرمندانه
پوریا رحیمی‌سام هم که همیشه از کوچکترین نقش ها تا اصلی ترین شخصیت ها رو جذاب بازی می‌کنه.
پوریا رحیمی سام بازیگر قابلیه که توجه کمی بهش شده
۱۳ فروردین
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
Mahya H (mahya_h)
درباره فیلم کوتاه سایه فیل i
سایه فیل فیلمی آرام و دوست داشتنی که با خرده اطلاعات در مسیر فیلم هوشمندانه روایتش رو رقم می‌زنه.
توی قسمتی، سیاوش جمله ی عجیبی رو بیان می‌کنه: ... دیدن ادامه ›› «راست و دروغ خوبه»
فیلم بر مدار گزاره هایی راست و دروغ ما رو به جهان کاراکتر می‌بره‌ و احساس تعلیق و معذب بودن شخصیت ها رو در روابطشون به ما هم منتقل می‌کنه.
اگر ما بودیم آرزوهای بر باد رفته رو بازی می‌کردیم تا چندساعت حال خوشی داشته باشیم؟
اگر ما بودیم به کاراکترِ ندیده ی داستان (همسر سیاوش) راستش رو می‌گفتیم؟
اگر ما بودیم چقدر از راست و دروغ های زندگیمون مایه می‌ذاشتیم؟