"کامنت رو دوست داشتم"
البته دوست‌داشتنی که خیلی خیلی نزدیک "دیدم"ه
ولی به هر حال بازی بازیگرا باعث شد دوست داشتم رو بزنم
"کامنت" به نظرم خیلی جاها در حد ایده می‌مونه
و ازش فراتر نمی‌ره
اتفاقی که می‌افته تا حدودی قابل حدسه که واقعی نیست
و شاید واقعی جلوه دادنش خیلی اهمیتی برای گروه نداشته باشه
ولی وقتی تغییری که مدنظره داده می‎شه
کار دیگه جلو نمی‌ره
و بازی صندلی آخر کار هم به نظرم بیش‌تر مثل یه موقعیت اومد که نویسنده یا کارگردان ... دیدن ادامه ›› دوستش داشتن
و خواستن ازش استفاده کنن
ولی ربطی به بقیه اجرا نداشت
البته با توجه به اسمِ "کامنت"
شاید اول و آخر کار به‌ش مربوط می‌شد و اتفاقای اون وسط ربط زیادی به بقیه کار نداشت
سعی شده بود مفهوم خشونت توی همه موقعیت‌ها اعمال بشه و البته این اتفاق افتاده بود
ولی ارتباط محکمی بین بخشای مختلف با هم وجود نداشت
(خصوصن بازی صندلی)
از دیدنش راضی‌ام
ولی در حدی که انتظار داشتم قانعم نکرد.

شبی کار رو دیدم که حبیب رضایی، الهام کردا، سعید چنگیزیان و احمد کاوری توی سالن بودن.

manimoon..