و همچنان مادر نزاییده...
حال من ،به عنوان یک مخاطب و دانش آموخته تئاتر و به قدر فهم اندکم از کلیت تاریخ و آنچه از گذشته تا به امروز بر این کشور و تاریخ تمام ملت ها روا داشته شده است ،شاهد بر این امر هستم که در پایان اثر نمایشی "مادر نزاییده" [که در اینجا مادر به مثابه زمین ،وطن ،خاک و در قالب یک زبان استعاری رحمی استیجاری است که نطفه ی فتوسنتزهای بیشمار تاریخی را در یک منازعه طبقاتی و اجتماعی در جان خود پرورش می دهد]همچنان آنچه را که باید و شایسته ی حقیقت باشد نزاییده است.آنچنان که هگل مقصود غائی ملت ها را در یک سیر دیالکتیک ،سیر تاریخی تحقق خودآگاهی و آزادی می دانست و پیکر تاریخ را به مثابه پیکر یک انسان می انگاشت که هیچ از اجزایش منفک از کنش و واکنش این دستگاه کلی در نسبت با عضو دیگر نیست و پس از آن مارکس این پیکره را به حوزه اقتصاد ،طبقات و نسبت این دو با تاریخ ضمیمه حال سوژه مدرن نمود ،آنچه این رحم استیجاری را که استیجاری بودنش استعاره ای از همین مجادله تاریخی طبقات است دچار دگردیسی می کند بشکه های نفت است.نفتی که اگر در خاک یک ملت یافت شود تاریخ آن ملت را به فراز و نشیب های بی شمار گره می زند.آن هم در جهان امروز که تمام دردش بحران انرژی و مسئله ی منابع طبیعی در دل کلاف سردرگم و پیچیده ای از عقدنامه های منابع سوختی و کارکرد اقتصاد سیاسی در این میان است.مادر نزاییده جدال [شاید] جبری یک مواجه است.مواجه با کلیت زیستن آن دم که سوژه نسبت به موقعیت و وضعیت سیاست در میان کلاف سردرگم زندگی روزمره آگاه می شود و معنا و هویت خویش را در یک دستگاه طبقاتی باز می یابد و یا [شاید] بازتولید می کند.آنجا که روایت زندگی بر گرد کلمه حقوق عقب افتاده سوژه به تفسیر کلمه حقیقت می پردازد و زندگی دو شقه می شود.یک سو که به فراخور جایگاه طبقاتی خویش در دستگاه اجتماع به افقی روشن می نگرد و سوی دیگر که از ساده ترین رویدادها و پیامدها مسئله و سوال هایی بنیادین را طرح می کند.آنجا که اقتصاد تمامی مفاهیم را (از مفاهیم اخلاقی گرفته تا الی آخر را) در دستگاه زبان و تفسیر مصادره می کند و همه چیز دچار دگردیسی می شود.دو بدن در هم گره می خورند تا گره ای کور و تاریخی باز شود.اما آیا این گره تاریخی که دهه به دهه بازتولید می شود باز خواهد شد؟اینجای ماجرای در پس ... دیدن ادامه ›› از اجرا رخ می دهد.آنجا که پایت را از سالن بیرون می گذاری و بخاطر این سوال پیچیده و پاسخ گمشده اش یک تئاتر خوب را به خاطر طرح مسئله اش لعن و نفرین می کنی.بازی ها بی نظیر است.هر بدنی بازنمود پرسش و اضطرابی در ساحت زبان ،واژه ها و تاریخ است.بازیگران و بدن هایشان بازنمود دقیقی از این سیر تاریخی و گره مذکور هستند.در طول اجرا گاه بجای دیالوگ بدن ها هستند که به داد تاریخ و سوژه می رسند.و مگر نه اینکه بدن در جهان امروز ما ابژه ای است که بواسطه ی اقتصاد ،سیاست و فرهنگ مورد نظاره قرار می گیرد و به فرم تن می دهد.دست به سنتز می زند و بر روی زمین می افتد.می ایستد.می رود.می آید.با تنی خسته در گوشه ای می خزد و یا در تختی گران قیمت خویش را در دل زمان رها می کند.مادر نزاییده را ببینید.چرا که پاسخ پرسش محوری اجرا را ،اینکه مادر چه امری را در دل تاریخ و این گره های کور باید بزاید را ،به ذهن شما می سپارد.و پرسش اجرا پرسشی به غایت بنیادین و مهم است.