بنده به همراه همسرم شب دلنشین و به یاد ماندنی را در کنار هنرمندان عزیز کشورمان سپری کردیم. این دوستان، در کمال فروتنی، لذت ادبیات، موسیقی و هنر فاخر ایران زمین را به ما هدیه دادند. انتخاب اشعار بسیار بجا و ستودنی بود. همینطور آهنگسازی، نوازندگی، نورپردازی، طراحی لباس، بازیگری و پرفورمنس. صدای جناب کاکاوند محفل گرمی ایجاد کرده بود. آقایان فیض آبادی و نصری، اگرچه استاد نیستند، صدای واقعا زیبایی دارند و خیلی بیشتر از انتظار بنده مخاطب ظاهر شدند. خانم فیروزی زیاد آواز نخواندند، اما ما را با صدای لطیف خود شگفت زده کردند. بازی جناب تفتی قابل ستایش بود.
ای کاش سکوهای داخل تالار حافظ طوری ساخته می شدند که کمتر سر و صدا تولید کنند. امیدوارم روزی برسد که تماشاگران به این سطح از توسعه یافتگی برسند که گوشی خود را دائما چک نکنند و با نور آن مزاحم لذت بردن سایرین و تمرکز هنرمندان روی صحنه نشوند.
به امید پایندگی راه همه کسانی که برای هنر و ادبیات ایران عزیزمان تلاش می کنند.