«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
سلام دوستان. با توجه به اینکه همه این دیوار رو دوست داریم و نمیخوایم حجم نوشتههای روش اونقدر زیاد شه که جایی برای یادگاریهای تازه نمونه و هر نوشتهای رو شایسته این دیوار نمیدونیم ولی گاهی ناگریزیم از نوشتن اونها، من گروهی به این عنوان تو سایت فیس بوک باز کردم. تو این گروه میتونیم کنار هم جمع بشیم، مواردی که برای یک دیوار یادگاری جالب نیست رو اونجا بنویسیم و قرارها رو انجا بزاریم و... البته خب فیس بوک معایبی هم داره مثل عدم دسترسی همه به اون. آیا موافق هستید؟ نظرتون رو بگید. اگه تعداد موافقان مناسب باشه صفحه رو معرفی میکنم وگرنه حذفش میکنم. البته صفحهای به نام تئاتر شهر تو فیس بوک هست که حدود یک سالی فعال نیست.
بیهیچ شک و ریبی، دیوارها و ما را وجه شباهتیست.
قبل از این دیوار، این جمله معنای دیگهای داشت.
بعضی چیزها رو نمیشه به دست آورد، اما میشه همیشه باهاشون زندگی کرد.
در عشق اغلب اشتباه میکنیم، اغلب احساسات ما جریحهدار میشود و احساس بدبختی میکنیم، اما عشق میورزیم و هنگامی که در آستانهی مرگیم به عقب برمیگردیم و به خود میگوییم: خیلی رنج کشیدهام، گاهی به بیراهه رفتهام، اما عشق ورزیدهام. پس من زندگی کردهام، من یک موجود تصنعی ساخته و پرداختهی غرور و کسالت نیستم، زیرا که عاشق بودهام.
کدوم تئاتر؟
بهت یاد ندادن دستت رو دستگیرهی در فقط برای رفتن نچرخه؟ رفتن بدون برگشتن رفتن نیست، زدنه...
این که تو کدوم تئاتر اینو شنیدیم هم با شما!