اومدم باتوجه به نقدها و نمراتی که بواسطه ی بیننده های تاتر به یک اجرا اختصاص داده میشه تاتر بعدی خودمو انتخاب کنم_معمولن انتخابهام همینطوریه_که برخوردم به شعر شما آقای مهدی زاده،برام جالب بود وخوندنی.از فضای شعر شروع و پایان قوی و تصویرسازیهای خوب و شاعرانه واقعن لذت بردم هرچند یاد شعر سنگ افتاب افتادم اما سبک کار خیلی شبیه کار پاز نیست اما ضرباهنگ واتمسفر حال و هوای اون کار رو به یاد میاره اما نمیشه انکار کرد که شعرشما دلنشین و ملموس و زیباست و دلم میخاد دوباره وچندباره زمزمه کنم:
دنیا را می بافم/ و پشت گوشهایم می اندازم/ نیمکت های دو نفره را حیف می کنم.

جناب تاجیک سپاس از لطف و مهربانی شما