چه می توان گفت؟
گویاترین حرف شاید این باشد که توتالیتاریناسیم از رگ گردن به همه ی ما نزدیک تر است.
همه ی ما می توانیم در روزگاری هیتلر ، استالین و صدام و غیره شویم. کافی است که شرایط کمی بی رحم باشد و ما هم کمی "آسوده" بگیریم تا کاملا در این شرایط غرق شویم.
نمایش واقعا چیزی کم نداشت. بازی ها روان و طبیعی، دکور متوسط، طراحی لباس خوب ، هماهنگی و نظم بالا و شاید از همه مهمتر موسیقی بی نظیر...
اجرای زنده ی موسیقی از نقاط قوت کار به شمار می آید. همچنین همسرایی ها و آوازها
خلاصه ی کلام آنکه ، نمایش آن قدر خوب است که 4 ساعت تماشایش نه تنها خسته ات نکند، بلکه در طول نمایش مدام از تمام شدنش نگران باشی.
فقط کاش کیفیت سالن بالاتر و ظرفیتش بیشتر بود که مجبور نباشم 4 ساعت روی زمین بشینیم.(به آنهایی که مثل من روی زمین می نشینند پیشنهاد میکنم حتما یک پشتی یا تشکچه کوچک با خود داشته باشند)
سپاس فراوان از همه ی تیم و علی الخصوص آقای دلخواه دوست داشتنی ، همگیتان شب بسیار خوبی برای من و دوستم ساختید....