اینکه یکی از بزرگترین دردهای جامعه ات رو جلوی روت به تصویر بکشن و تو لحظه لحظه با بازی عالی خانم گلستانی بغض کنی و دلهره داشته باشی تا انتهای نمایش، برای من کم پیش اومده توی نمایش هایی که اخیرا دیدم!
دست مریزاد به گروه و مخصوصا بازیگران درخشان و البته کارگردانی فوق العاده.
به نظر من این گروه واقعا روح مرحوم استاد محمد که خودشون هم میخواستن این اثر رو کار کنند و متاسفانه نشد، شاد کردند. خسته نباشد همگی:))))