درود بر روح و کالبد شکوهمند این اثر زیبا، خوش ساخت و بسیار جذاب.

از قاب آنالوژی و قیاس، ترکیبی اقتباسی از شیاطین کن راسل و قایق خالی اوشو را نظاره بودم که البته اثر پیش رو در نوع خود منحصر به فرد، مدرن و صاحب سبک میباشد و این قیاس بر این اثر سایه نخواهد انداخت.

الکترو مغناطیس میان بازیگران و دیالوگ ها به زیبایی و زیرکی، ناتوانی علم و شبه علم، بسا روانشناسی و فرا روانشاسی را به نقد فراخوانده بود و همراه با موزیک های پس زمینه زیبا و پایان با شکوهش، در پایان مخاطب را با توشه ای ارزشمند راهی وادی تفکر و خیال نمود.

اتمسفر تیمارستانی این اثر، با زیرکی و مهارت، روانکاوی تماشاچیان را نیز در دست گرفت و با نورپردازی ها و صداسازی های زیبا دست در دست بازی و دیالوگ های جذاب، مخاطب را به هیپنوتیزم درآورد.

بسیار لذت بردم و اگر عمری باقی ماند، مجدد به تماشا خواهم نشست.